Tag Archives: शेखर ‘अस्तित्व’ – Shekhar ‘Astitwa’

~शेखर ‘अस्तित्व’~ मनपरी शब्द घुसाउँदैमा गजल हुँदैन, “क़ाफ़िया” मात्र मिलाउँदैमा गजल हुँदैन। “शे’र” मा “प्राण” हुनुपर्छ, मन छुनुपर्छ, शब्दको भीड़ लगाउँदैमा गजल हुँदैन।

~शेखर ‘अस्तित्व’~ समय खुकुरी भो म अचानो भएछु म आफ्नै शहरमा बिरानो भएछु ! बुवा-आमासंगै गयो मेरो बचपन, हिजो आज घरको म छानो भएछु !

~शेखर ‘अस्तित्व’~ हजुर गजल घोकिहाल्छु प्लीज ट्याग नगर्नु है ? नत्र टेन्सन बोकिहाल्छु प्लीज ट्याग नगर्नु है ? लाईक गर्ने जस्तो यदि साँच्चै केहि रै’छ भने ! पक्कै लाईक ठोकिहाल्छु प्लीज ट्याग नगर्नु है ?

~शेखर ‘अस्तित्व’~ मूर्तिलाई नमन पछि गर्दै गरौंला ! धर्म कथा श्रवन पछि गर्दै गरौंला ! हत्केलाका ठेला ताली बजाउनै दिन्नन्, भगवानको भजन पछि गर्दै गरौंला !

~शेखर ‘अस्तित्व’~ कुन्नी अचेल कहाँ होलिन्, सानो छँदा ताक्ने केटी ! नजिक जाँदा, लुकिहाल्ने, टाढाबाट डाक्ने केटी ! पढ्छु भन्दै, घण्टौं सम्म, एकोहोरो, हेर्दै बस्ने ! मेरो तस्विर, किताबको, पाना भित्र, राख्ने केटी !

~शेखर ‘अस्तित्व’~ कुल्चिएको चाहना छ ! र म छु !! तड्पिएको तिर्सना छ ! र म छु !! छैन बत्ती आज कोठामा हजुर ! सल्किएको सम्झना छ ! र म छु !!

~शेखर ‘अस्तित्व’~ यो संसार बाटै डेरा सरिदिएँ, भने ? के गर्छौ नि साँच्चै भन, मरिदिएँ भने ? कहाँ सम्म, कैले सम्म उखेल्नेछौ प्रिये, मुटु भरि मैले माया छरिदिएँ, भने ?

~शेखर ‘अस्तित्व’~ खाने अनि देखाउने, छुट्टा-छुट्टै दाह्रा किन ? तैंले बोल्दा महावाणी, मैले बोल्दा नारा किन ? तेरा काला जुत्ता सधैं,फूलहरू कुल्ची हिंड्ने ! मेरै नांगा खुट्टालाई, कांडा र तगारा किन ?

~शेखर ‘अस्तित्व’~ गजल लेख्ने मन छ तर शरीरले साथ दिन्न ! मैले हात बढ़ाउँदा’नि, कलमले हात दिन्न ! अतीतका यादहरू भुल्न खोज्दा धेरै पिएँ ! किनहोला कुन्नी आज रक्सीले’नि मात दिन्न !

~शेखर ‘अस्तित्व’~ यो हृदयमा निवास गर्छौ कि ? तृप्त यो मनको प्यास गर्छौ कि ? तिम्रो खोजीमा छु युगौं देखि ! पूर्ण मेरो तलास गर्छौ कि !

~शेखर ‘अस्तित्व’~ स्वदेशी लयमा हृदयले लेख्ने रहरको खाँचो छ ! गजलको लागि को भन्छ उर्दू बहरको खाँचो छ ? मुना-मदनको लयबद्धता त्यो को भन्दा कम छ र ? महाकविझैं हिमाल चुम्ने लहरको खाँचो छ !

~शेखर ‘अस्तित्व’~ गमलाको फुल हैन, वनको काँडेघारी हुँ म ! सौभाग्य हो मेरो न त वारी न त पारी हुँ म ! तिमीजस्तो हलुँगो म भा’को भए तरिहाल्थें ! डुबेपछि थाहा पाएँ तिमीभन्दा भारी हुँ म !

~शेखर ‘अस्तित्व’~ म गर्छु कुरा, सत्यको, आचरणको ! तिमीलाई बानी पर्यो, आवरणको ! सधैं ख्याल-ठट्टामा तिमीले उडायौ ! मेरो लागि थ्यो प्रश्न जीवन मरणको !

~शेखर ‘अस्तित्व’~ बहरको नाश गर्दैमा गजल के नै भनूँ साथी ? सबैले ‘वाह’ भन्दैमा गजल के नै भनूँ साथी ? गजल हो भन्नको लागि गजलका तत्व चाहिन्छन् ! कुनै ‘ठूला’ ले रच्दैमा गजल के नै भनूँ साथी ?

~शेखर ‘अस्तित्व’~ विश्व शान्तिको मन्त्र सु-पावन, बुध्दं सरणं गच्छामि ! नित्य निरन्तर जप्दछ यो मन, बुध्दं सरणं गच्छामि ! पंचशीलको सत्य मार्गमा हिंडेपछि अनुभूति गरें ! रै’छ परम कल्याणको साधन, बुध्दं सरणं गच्छामि !

~शेखर ‘अस्तित्व’~ डुबेको छ मन खुल्दुलीमा ! लुकेको छ को ? बाडुलीमा ? नयनमा छ कस्को झझल्को ? बिझेको छ के ? गोधुलीमा ?

~शेखर ‘अस्तित्व’~ ढाका-टोपी, दौरा-सुरुवाल रुचाएँ ! सारङ्गी र मादलको ताल रुचाएँ ! समुद्रका कथाहरू सुन्नुभन्दा त , मैले मेरै गण्डकीका छाल रुचाएँ !

~शेखर ‘अस्तित्व’~ हँसायो गजलमा रुवायो गजलमा ! यो शेखरले पागल बनायो गजलमा ! सुन्दासुन्दै सबैमा भन्थें रे श्रोताहरूले ! सुन्यो जस्ले त्यो नै हरायो गजलमा !

~शेखर ‘अस्तित्व’~ पहिले आँसू बनाउनलाई, दु:ख-पीड़ा पगाले’छु, फेरि जल्दै मुटु माथी, जम्मै आँसू उमाले’ छु ! तिम्रा बाचा-बन्धन सबै, बाफ बनी उड़े पछि, बचेका ती याद हरू, गजलमा नै संगाले’ छु !

~शेखर ‘अस्तित्व’~ अब छोड़ त्यो आकाश र पातालको कुरा ! आउ मिलेर आज गरौं हालको कुरा ! दुनियाँका कुरा भोलि पर्सि गर्दै गरौंला ! सब भन्दा पहिले गर्नु छ नेपालको कुरा !

~शेखर ‘अस्तित्व’~ डलर, यूरो, दीनार चाहिन्न बाबु, तँ आइज न छोरा ! म एक्लै छु, संसार चाहिन्न बाबु, तँ आइज न छोरा ! बुवा बित्नु’भो तेरो, विधुवा भई मृत्यु-शय्यामा छु म ! भयो व्यर्थ श्रृङ्गार चाहिन्न बाबु, तँ आइज न … Continue reading →

~शेखर ‘अस्तित्व’~ किन यति मन पराउँछु, तिमी मेरी को हौ काली ? किन स्वप्नमा बोलाउँछु, तिमी मेरी को हौ काली ? यति ठूलो संसार छ, किन मैले रूचाउँदिन ! किन तिमीमा हराउँछु, तिमी मेरी को हौ काली ?

~शेखर ‘अस्तित्व’~ छ सिङ्गो देशको ऐलान – माघ आठ गते ! आउनै पर्छ संविधान – माघ आठ गते ! निभ्न सक्दैन यो जनभावनाको ज्वाला हो, हरेक मनको हो अभियान – माघ आठ गते !

~शेखर ‘अस्तित्व’~ आफै सोच, विष अनि दवाईमा, के चाहिन्छ, के छ तिम्रो रोजाइमा चुल्हो आज पनि किन चिसै देख्छु, अब काँटीनै छैन कि सलाईमा