Tag Archives: शशीकला थापा सुब्बा – Shashikala Thapa Subba

~शशीकला थापा सुब्बा~ जताततै जून कै मात्र यहाँ चर्चा हुन्छ चित्त दुखाइ उसकै छेउमा एउटा तारा रुन्छ सुसाउदै जिन्दगी यो लक्ष तिर बग्दोरैछ सागरमा पुगेपछी आँफैलाई लाग्दो रहेछ नदी हुँदा मायालु त्यो किनार संगै हुन्छ

~शशीकला थापा सुब्बा~ जताततै जून कै मात्र यहाँ चर्चा हुन्छ चित्त दुखाइ उसकै छेउमा एउटा तारा रुन्छ सुसाउदै जिन्दगी यो लक्ष तिर बग्दोरैछ सागरमा पुगेपछी आँफैलाई लाग्दो रहेछ

~शशीकला थापा सुब्बा~ म त डुब्ने घाम थिएँ जून सँगै उदाइ दिएँ आफ्नो मन दुखाएर तिम्रो चित्त बुझाई दिएँ बन्द थिए ओठहरु छात्तीभरी आँधी थियो आँखा रसाएर आँसु झर्न मात्र बाँकी थियो

~शशीकला थापा सुब्बा~ खहरेको जिन्दगानी कहिले चट्टान कहिले भिर . बगिरहन्छ एकोहोरो आफ्नो लुकाएर पिर बुझ्यौ भने हर थोपाको आफ्नो-आफ्नै कहानी हुन्छ तिर्खाएर हेरयौ भने मात्र केवल पानी हुन्छ

~शशीकला थापा सुब्बा~ एक्लै छु म यहाँ झरी परेको रातमा बितेका दिनहरुको याद मात्र छन् साथमा छमछम बर्सिरहेछ पानी भुइमा छर्पस्ट मेरा वरिपरि छन् घोर अन्धकार निस्पस्ट

~शशीकला थापा सुब्बा~ तिम्रो मेरो प्रेमको कथा युगौ2 बाँची रहोस् तराई पहाड नदी नाला हिमचुलीमा हाँसी रहोस् तराई फाँटमा हावा चल्दा हाम्रो प्रीत लहराउन पहाडी भेगमा चाँप फूल्दा पिरतीको बसना छरुन

~शशीकला थापा सुब्बा~ माछापुछ्रे हासिदिदा सप्तकोशी नाचिदिउकी धरानसित पोखराको चोखो प्रित गासिदिउकी भेडेटारको चिसो कुहिरो गुप्तेश्वरलाई ओढाईदिउला सर्दु सेउती सुक्दाखेरी सेतीको जल पैचोलिउला

~शशीकला थापा सुब्बा~ आज मेरो मन पुग्यो आफ्नै प्यारो गाउँमा चिट्ठी लेखी पठाउदैछु आमा तिम्रो नाउँमा परदेशमा छु कहिले काही भोकै पनि हुन्छु मकै भट्मास् सम्झिएर धुरुधुरु रुन्छु कहिले आउ दु:ख बिसाउन तिम्रो कोमल पाउमा

~शशीकला थापा सुब्बा~ जिन्दगी कहिले दियो भै बल्छ,कहिले आफै आँधी झैँ चल्छ बुझ्न खोज्दाखोज्दै यसले ,हरमोड़मा आफ्नो रुप बदल्छ युगौदेखि जन्म्यो तर हरेकचोटी मरेकै छ अजम्बरी बन्छु भन्दै भ्रमको खेति गरेकै छ

~शशीकला थापा सुब्बा~ तिमी पराग म सुगन्ध छाईरहू फूलभरि हाम्रो प्रीत खेलिरहोस सधैँ फूल कै वरिपरी कहिँ मन्दिरभित्र बसी, चोखो आभा छरिदिउ कतै भमराको चुम्बन, जुठो सम्झी झरिदिउ

~शशीकला थापा सुब्बा~ निद छैन परेलीमा, डाँडापरि जून उदायो किरण झर्यो आगनीमा ,फेरी तिम्रो याद आयो मनको डोरी चुडाएर एकलै किन छाडीराख्यौ कलिलो यो जोबनलाई,कुन बन्धनमा पारीराख्यौ

~शशीकला थापा सुब्बा~ म त डुब्ने घाम थिए जून संगै उदाइ दिये आफ्नो मन दुखाएर तिम्रो चित्त बुझाई दिये बन्द थिए ओठहरु छात्तीभरी आँधी थियो आँखा रसाएर आँशु झर्न मात्र बाँकी थियो

~शशीकला थापा सुब्बा~ यो कस्तो विवशता कस्तो बिडम्बना न सम्हाल्न सके न पन्छाउन सके माया को संसार गाह्रो भो मलाई २ यस्तै जिन्दगी हो भन्दै,कोहि बाची दिन्छ मन पखाली आँशुले, कोहि हांसी दिन्छ

~शशीकला थापा सुब्बा~ मेरो गाँउमा उदाउने घाम तिम्रो गाँउमा अस्ताउँछ भए भरका पिडा बोकी रात मलाई जिस्काउछ यात्रा हिड्दा जिन्दगीको, धेरै टाडा पुगिएछ फर्की हेर्दा अतीतलाई, एकटुक्रा मन छुट्टीऐछ

~शशीकला थापा सुब्बा~ बुझ्न खोज्छु आफै सँग, मर्नु बच्नुको अन्तर मेरो/ सायद यंही नै हुनु पर्छ जीवनको मध्यान्तर मेरो// तृप्त मनका दह हरू ,सुकेर त्रीष्ना भयो आज/ जे,जे थिए जो,जो थिए,सम्झना मात्र रह्रयो आज//

~शशीकला थापा सुब्बा~ १. हिमाली चरो चारोको खोजीमा बालुवा माथि २. थाप्लोमा ऋण अरबको जागिर

~शशीकला थापा सुब्बा~ आशिसको टिको थापेर भन्थेऊ परदेशमै कमाउने धेरै दिन बित्यो कहाँ पुगेऊ बरा खबरै नआउने भुल्दिन भन्थेउ जहाँ गएपनी आमाको माया यो लेकको कुहिरो बेशीको घाम बर,पिपल छाया यो

~शशीकला थापा सुब्बा~ पहरामा रोपेको मन, सिरूसंगै काटीएछ दोभानमा बगाई दिए, किनारा पो साटीएछ पछयौरी यो लत्रिएर, भुइँ तुसारो छुन खोज्छ हागां माथि अल्झिएर, रहर गुरासं हुन खोज्छ

~शशीकला थापा सुब्बा~ गल्ती मेरो हुदैहोइन तर किन दोष लाग्यो मनबुझाउने के ले हजुर नखाएको बिष लाग्यो बिस्वासको घरभत्क्यो बालुवाको महलसरी मैले चिन्न नसकेको शत्रु रैछन वरिपरी

~शशीकला थापा सुब्बा~ ताप्लेजुंगबाट तेह्रथुम पुगे धनकुटा बासबसे. तम्बरै तरी धरानै झर्दा मायामा म फसे लुङ्गा मायामा म फसे. धराने ठिटी साह्रैनै राम्री भन्थेनि गाउँघरमा. फर्कूकि घर कि यतै बसू परेनी दोधारमा.

~शशीकला थापा सुब्बा~ आजभोलि चित्त दुखाइ छाडेकोछु रुन फेरी किन अध्यरोछ मनको एउटा कुना न कसैले राम्रो भन्यो न त लायो खोट न आफ्नोले धोका दियो न पराइले चोट

~शशीकला थापा सुब्बा~ आज मेरो मन पुग्यो आफ्नै प्यारो गाउँमा चिट्ठी लेखी पठाउदैछु आमा तिम्रो नाउँमा परदेशमा छु कहिले काही भोकै पनि हुन्छु मकै भट्मास् सम्झिएर धुरुधुरु रुन्छु कहिले आऊ दु:ख बिसाउन तिम्रो कोमल पाउमा

~शशीकला थापा सुब्बा~ टुक्रा-टुक्रा जिन्दगी यो, बाँचीदिएकै छु. मन्द-मन्द निस्वास यो,साँचीदिएकै छु. सधैभरी बसन्त नै, कहाँ झुलिरहंछ. ऋतुसंगै जीवन यो, यहाँ डुलीरहन्छ. चाहनाको फूलहरु, झर्न नपाउदै.

~शशीकला थापा सुब्बा~ टुक्रा-टुक्रा जिन्दगी यो, बाँचीदिएकै छु. मन्द-मन्द निस्वास यो,साँचीदिएकै छु. सधैभरी बसन्त नै, कहाँ झुलिरहंछ. ऋतुसंगै जीवन यो, यहाँ डुलीरहन्छ. चाहनाको फूलहरु, झर्न नपाउदै.

~शशीकला थापा सुब्बा~ १. पहाडी ठिटो विदेशी पहिरन थाकेको मन शहरी घरबार हप्तादिने राशन २. आस्थाको भार