Tag Archives: शरद पाैडेल – Sharad Paudel

कविता : चिसो घाम बिरूद्ध !

~शरद पौडेल~ होईन नि लिखेई आमा, कोल्ले सिध्याम्नि र गरीप्मारालाई ? कोल्ले सोत्तर पार्नु र देश लुट्नेलाई ? बलत्कारी नि उसै छन् भष्टाचारी नि उसै छन् बरू ति त,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : पहिचान !

~शरद पौडेल~ भ्रममा नपर साथी! अहँ, जुनसुकै प्रयत्नले पनि उ तिमीजस्तो हुनै सक्दैन ! उ फरक बीज हो स्वयंमा अनि तिमी पनि ! दारी पाल्दैमा न त मार्क्स बनिन्छ,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : देशकाे नयाँ नक्सा

~शरद पौडेल~ देशकाे नयाँ नक्सा माैसुफहरू यतिखेर छापिरहेछन देशकाे नयाँ नक्सा भूगाेलकाे नयाँ नक्सा, लिम्पियाधुरा, कालापानी र लिपुलेक । तर मित्र, मेरा लागि देशकाे नक्सा माटाे त हाे, तर माटाे मात्र हाेईन ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : क्रान्तिवीर !

~शरद पाैडेल~ निष्ठा बाेकि हिंडेकालाइ बाँधहरूले कहाँ थुन्छ ? अघि बढ्छ दृढताले कुना पसि किन रून्छ ? हत्केलामा अाँधि उस्काे, अाँखाभित्र तुफान हुन्छ भरभराऊँदाे तेजमा बल्छ पाईलाले शिखर छुन्छ ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कमरेड दासनुदास

~शरद पाैडेल~ म हनुमान ! कत्ति उत्तेजित छैन कमरेड ! जे उचित लाग्छ कमरेडलाई अाजकाे उचित र मेराे उचित पनि त्यहि नै हाे । र लाग्छ जे खराब हजुरलाइ साेच्न र साेध्नै पर्दैन मलाई शतप्रतिशत खराव पनि त्यहि नै हाे … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : टागन घाेडा

~शरद पाैडेल~ तिम्राे तबेलामा बाँधिएकाे मात्र म टागन घाेडा, निगाहले दिएकाे अलिकता भुसा खाएर स्वामी भक्तिमा हाजिर छु ! ए ! सुसारेहरू हाे ख्वामितका,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मेराे रङ

~शरद पाैडेल~ फूकाे रङ सुन्दर कि मेराे परिश्रम ? याे अाकाश विशाल कि श्रमले चाैडा बनेकाे मेराे छाति ? उचाई, सेताे हिमाल हाे कि स्वाभिमानले उठेकाे मेराे शीर ? गहिराइ, सागर हाे कि हाे मेराे हृदयकाे सतह ?

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : पित्कासन

~शरद पाैडेल~ अटेन्छेन (एटन्सन) ठन्डेईच (स्ट्यान्ड इजी) एक कदम अागे मारकस तरफ । दाे कदम अागे साेसलिष्ट तरफ । बट, नाे काेइसन्स । अाधा घुम् लेनिन तरफ । अाै पूरा घुम् ख्रुस्चेव तरफ ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment