Tag Archives: Saurav Karki

~सौरभ कार्की~ मान्छेहरूले भनेका –आगोले जलाउँछ रे –पोल्छ रे भत्भती आगोले वेगम ! मैले कहिल्यै बुझिनँ– फरक के छ आगो र तिमीमा ? म सोच्छु

~सौरभ कार्की~ दश गजाले छुट्टयाएझै यत्ति मेरो बाँकी तेरो एउटा सानो धर्सो कोरिएको मानचित्र बर्लिनको पर्खालझै झन्डै–झन्डै निषेधित क्षेत्र झै वाह ! महोदय तिमीले त आफ्नै कलङ्कित बिचारहरुजस्तै विभाजित गर्ने भएछौ नि

~सौरभ कार्की~ परबाट आयो हावाको एक झोंका त्यहीँबाट उदायो एक टुक्रा घाम अनि म रङ्गिए सातै रङमा सायद सदियौंदेखि म यहाँ उभिनुको अर्थ यही थियो । छि ! हेर त त्यहाँ

~सौरभ कार्की~ परबाट आयो – हावाको एक झोक्का । त्यहीबाट उदायो – एक टुक्रा घाम । अनि म रङ्गिए सातै रङ्गमा सायद सदियौंदेखि म यहाँ उभिनुको अर्थ यही थियो । छि ! हेर त त्यहाँ – लाजपचेको मनुष्य मेरै छेउ, … Continue reading →

~सौरभ कार्की~ मेरो बुवाको, हजुरबुवाको, हजुरबुवाको पनि हजुरबुवाले मालिकको रिन खाएका थिए अरे । त्यही रिन तिर्नका खाँतिर हाम्रो सिंगो पुस्ता मालिककोमा कमैया बस्यो । हामी बँधुवा मजदूर भयौं । मैले मालिकको छोरोको झोला बोकेर स्कुलसम्मको बाटो हिडेको छु । … Continue reading →

~सौरभ कार्की~ आजको रात मेरो जून अधेरो उदाउनेछ सम्भवतः त्यसबेला तिमी जूनभन्दा नि’ उजेली हुनेछ्यौ ! भाँच्चिएका सपनाहरु तप्प तप्प चुहिनेछन् आँखाबाट र आफ्नो बाटो खोज्दै टाढा भाग्नेछन् पर……… (उफ्, किन मैले क्षितिजभन्दा पर कहिल्यै देखिन ?) क्षितिजभन्दा पर र … Continue reading →