Tag Archives: राम प्रसाद पोखरेल – Ram Prasad Pokharel

~राम प्रसाद पोखरेल~ शिशिरले पाईला टेक्दा, जताततै चिसो, वालक वृद्धा दुःखी भए, खोजे तातो मिठो। जताततै हुस्सुछायो, घामको किरण छैन, पानी पनि जम्न लाग्यो, बल्न थाल्यो मैन।। (१) निमोनियाले सताउने भो, बालक बृद्धालाई, तातोचिल्लो खानाखानु, न्याना लुगालगाई। घर भित्र बसी … Continue reading →

~राम प्रसाद पोखरेल~ गाउँ घरका टोलटोलमा, खुले सहकारी लाखा पाखा नलगाई , दिन्छ रोजगारी। इलमगर्न नजाउभन्छ, कोही पनि टाढा, नीतिनियम पालन गर, हुने छैन घाटा।

~राम प्रसाद पोखरेल~ टुसुक्क बस्यो,मुसुक्क हाँस्यो, छरिएका प्लेटसँग, सम्बन्ध गाँस्यो। उठायो मस्को,मिसायो खरानी, बालापनको त्यो, बित्यो जिन्दगानी।। (१) खाली छ पयर, यत्रतत्र पानी, जुठेल्नै छ साथी, श्रमगरी खानी । द्रुत द्रुत चल्छ,भ्याई नध्याई गर्छ नयां रुप देख्दा, आफैं दङ्गपर्छ।।

~रामप्रसाद पोखरेल~ युवा युवतीहरु अबता, देखिन छाड्यौं यहाँ, छैन सीपको मान अहिले, बसेर के गर्नु त। शिक्षा दिक्षा दिएर जगत्मा,आँखा उघारी दियौ, आमा बा सज्जन गुरुहरु,श्रमलाई बिदेसियौँ।। (१) छैन शान्ति सुशासन यहाँ,भरोसा कस्को छर, पिठयूँ फर्काउँछ बन्धू जहाँ, पराया हुन्छ … Continue reading →

~राम प्रसाद पोखरेल~ आंखा हेर्दा तिरमिर भयो, कान भयो बहिरो, बोल्न खोज्दा लरबराउंछु, जिब्रो लटपटियो। शरिर गल्यो दाह्री बढ्यो, खौरनलाई गाह्रो, जन्मी हुर्की, खेली खाको, यही ठाउँ मलाई प्यारो।। (१) यताउति दौतरीलाई, उस्तै उस्तै देख्छु, मनको पीर वेदनालाई, उसैसंग पोख्छु। … Continue reading →

~राम प्रसाद पोखरेल~ अति गली ओछ्यानमा ढली लामो निद्रा कति पर्यो पहिलो प्रहर न बिती सारा संसार हल्ला चल्यो आयो आयो अब आयो स्वतन्त्रता अब फेरी जाग्यो । सबैले बोले मनका भाखा चरैतिर नयां लहर नेपालभरी गल्ली गल्ली प्रजातन्त्रको सबलाई … Continue reading →