Tag Archives: राजन मुकारुङ – Rajan Mukarung

~राजन मुकारुङ~ रात र दिन या अँध्यारो र उज्यालो जोसँग रुने र हाँस्ने हविगत सकिएको छ । ट्वाल्ट्वाल्ति पर-परसम्म बजारमा सुदूर भविष्यहरु पनि बेचिन्छन् अस्वस्थ भाग्यका अगेनाहरु भुर्भुराउँछन्

~राजन मुकारुङ~ भोलि त हाटा जानु छ बेच्नु छ एक पेरुङ्गो बैँस । सुँगुरको पाठोमा पनि छ सपना कहिल्यै बदल्न नसकेको जिन्दगी छ एक सिल माछामा पनि साट्नु छ यो मनलाई । क्याम्पस रोडदेखि भाउ सुरू हुनेछ मेरो सपनाको जिरो … Continue reading →

~राजन मुकारुङ~ दस वर्षअघि अन्तिम पल्ट ढोगेथेँ यो आँपको रुखलाई मेरो डाइले भन्नुहुन्थ्यो– यो उम्रिएकै साल म पनि जन्मेको अरे ! यही आँपको रुखमुनि म केही क्षण सुस्ताउथेँ शीतल ताप्थेँ र परपरसम्म हेर्थेँ यो फराकिलो मैदान यी खेतका गराहरु सोच्थेँ– … Continue reading →