Tag Archives: Raj Ashatit

~राज आशातीत~ मलाइ याद छ! मेरि आमाको मुहारजस्तै कागजमा जिम्वालको पतित आंखै मुन्तिर जन्मिएका घिनलाग्दा जोर कोठी झैं मेरो बाउको गिंडिएको बुढी औंलाको ल्याप्चे! तिमी,

~राज आशातीत~ जम्मा जिन्दगी यत्ती त रहेछ! ताता स्वासहरुको स्पर्श, तिघ्राका कापमा बांचेको स्वार्थ, तिम्रो खुशी मेरो बोझ हुनेछ … मेरो रहर तिम्रो कुण्ठा हुनेछ …. यो सहर,

~राज आशातीत~ किन मेरो मरण समय हर्सोल्लासमय हुंदैन?? मेरो उपस्थितिमा रमाउनेहरु नै मिथ्या जिन्दगीको माइन्युटमा हस्ताक्षर गर्न व्यग्र प्रतीक्षीत देख्छु म …

~राज आशातीत~ चिसो चुल्हो .. बाउले मन पराइदेकी जहान अनि गोडा चारेक छिचिमिरा! स्याउलाले बारेको महलमा आकासको छानामुनी असरल्ल छाडेर… झण्डै हजार सुर्यहरुको उदय अनि अस्त पश्चात

~राज आशातीत~ मेरो एउटै साथी छ जो आंखाका काप हुँदै बगिरहन्छ … मेरै दैनिकिमा दैनिकजसो अहो! मेरो दुश्वप्न भौंतारीरहंदा जिवनको खोजमा जीवन…. कुनै डिलमा छाडेर परेलिको … बस् पर्खनु छ ….मृत्यु!

~राज आशातीत~ नाम दियौ तिमिले! एक,दुई,चार,छ,दस अनि बार्ह .. तर कहिले पो अंटायो र उ तिम्रा क्याल्कुलेटरहरुमा!? खाली खोपडी, बेमौसमी … सिरीष झैं झरेर बांकी, डांठहरु! संगै

~राज आशातीत~ एउटा फूल आफ्नै आंखाबाट ओर्लीरहेछ …… चौबन्दी तुना हुँदै! अर्को भमरा पिल्छिएको सुंडो लिएर भुन्भुनाइरहेको छ