Tag Archives: Rabindra Aryal ‘Nadan’

कविता : आमा

~रबिन्द्र अर्याल ‘नादान’~ बर्सातले लेराएको बात्छिटा हुर्काउनु छ भीमकाय ओडार भित्र दिनु छ रवि किरण बिना चाँदनी सान टुसाउनु छ छेडेर धर्ती बजार्दै लात्ती परेड खेलाउनु छ टुँडिखेल जत्रो छातीमा किन्चीत आइया आत्था हुन्न

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment