Tag Archives: R. M. Dangol

~आर.एम्. डंगोल~ बाटो सोध्दै छु यतैकतै बाटो पछ्याउँदै पछ्याउँदै हिँडिएछ यहाँसम्म यहाँसम्म आइपुग्दा आफ्नै जस्तो नलाग्ने स्वभावले पछ्याइरहेको छ मलाई ।

~आर.एम्. डंगोल~ सुकुलको तहमाथिबाट खबरदारी गरिरहेका बेवारिसे औँला-हत्केलाहरू संविधानको त्यान्द्रो चपाउँछन् र, उग्राउँछन् आराम गरीगरी समयको यो सुकुल रोगी संविधानजस्तै अझै खिइँदै छ यद्यपि, त्यसैमाथि बसेर

~आर.एम्. डंगोल~ एकजना जँड्याहाले मेरो हातबाट मेरो कविताको एउटा शिर्षक खोस्यो र, ठूलो स्वरले पढ्यो- दसगजावारि … र, थप्यो एक हरफ- ‘कालापानीपारि’ म झस्किएँ मेरो अधुरो कविताको शिर्षक

~आर.एम्. डंगोल~ एउटा चट्टान अथवा हीराको टुक्रा चट्टान अथवा हीराको टुक्राभन्दा अझै परेको समय मेरो भोगाइ समयरहित एउटा पदार्थ । यसकै अथवा यीजस्तै पदार्थहरूको केस्राकेस्रा भएर

~आर.एम्. डंगोल~ ढोकैमा थियो इच्छाको बीभत्स लास हत्यास्थलमा हुलिया नरोकिकन बहिरहेको बासी हावा पनि थियो घरको भित्तामा थियो समयसंग गरिएको इच्छाको हस्ताक्षर