Tag Archives: पुरुषोत्तम दाहाल – Purushottam Dahal

~पुरुषोत्तम दाहाल~ मेरा आँखा अगाडि बुर्लुक्क उफ्रने साँढेका सिङहरूबाट अजस्र ‘दूध’ का धाराहरू चुहिरहेका छन् र मानव भीड पङ्क्तिबद्ध दूधेरो बोकेर उभिएको छ कसैका बाल्टीभरि दूध छ कसैका करुवाभरि कोही त ड्रम बोकेर आएका छन् गाउगाउहरूबाट बस्तीहरूबाट

~पुरुषोत्तम दाहाल~ प्रिय नेपाल बन्दैछ लाक्ष्यागृह कसो गरूँ ? शकुनी सोचका पासा भिल्लका हातमा चरु बाल सन्ततिका साथ आमा कुन्ती निरीह छिन् । जनता जल्न खोज्दैछन् खरानी हुन के गरूँ ? लोक पूर्व दगुर्दै छ तन्त्र दक्षिण पश्चिम हिमाली काख … Continue reading →

~पुरुषोत्तम दाहाल~ पेट खाली थियो तर खाने केही थिएन आज थाल भरी छ खाना अरुचिले अघाएको छु, भोक हराएको छ । परिवार बसाउन घरबास खोज्दाखोज्दै सबै क्षणहरू, समयहरू, दिनहरू कटे, अहिले परिवार बसेको छ, उमेर घटेको छ आयु आफैँ किनारा … Continue reading →