Tag Archives: Pramila Pandey

~प्रमिला पाण्डे~ वेदनाले तड्पेर रुँदा उनकै काखमा आँसु पुछेको छु, मनको बगैचामा गुराँस फुल्दा उसैसँगै साटेको छु लाखौंको भीडमा आफूलाई एक्लै भेट्दा मित्रताको हात उसैले बढाएको हुन्छ । गुलाब टिप्न लाग्दा काँडाहरुले पारेको रक्ताम्मे शरीरमा मलम लाउने पनि उही, संसारले … Continue reading →