Tag Archives: नरदेन रुम्बा – Norden Rumba

~नरदेन रुम्बा~ १ मेरा देवताहरु मैले सबै पुजारीलाई दिएँ मेरा धर्म सबै मैले भिखारीलाई दिएँ अब खुल्ला छु , नितान्त खुल्ला छु केही विश्वास थियो सबै प्यारीलाई दिएँ २

~नरदेन रुम्बा~ शुभकामना खाली खाली दिनेलाई दानी भनेर जाँदैछु लिएर आँचलभरि मायाको निशानी भनेर पाप-धर्म कसको कति त्यो निसाफ तिमीले गर्नु मायाको विश्वास ठूलो सानो सब माफ गर्नु

~नरदेन रुम्बा~ हार लगाई हारहरुको बाँच्न चाहने मान्छे संसार सित साइनो आफ्नै गाँस्न चाहने मान्छे एक छेउ जीवन छ अर्को छेउ बाँच्न चाहने मान्छे आश अधुरो बास अधुरो यहाँ धेरै मधुमास अधुरो

~नरदेन रुम्बा~ बादलुको दरबारमा पहाडको मेला बन डाँडाले गाउँछ सँधै साँझ बिहान बेला ओर्ली आकाश त्यहीँ खेल्छ नानारंगी खेला आरु फूल लजाएको गोरेटो नै भरि कुहिरोले सास फेर्छ मस्ति छरि छरि

~नरदेन रुम्बा~ कसैले सोधे कुन हो तिम्रो गाउँ काधमा न्यानो जहाँ घाम लाग्छ स्वर्गको छेउ जहाँ मन लाग्छ म भन्छु हजुर यही हो मेरो देश कुरा नलुकाई भन्न मन लाग्छ आँखा छ हाम्रो आँखा छ हाम्रो

~नरदेन रुम्वा~ नयाँ नयाँ घामको किरण नयाँ नयाँ पात यो नयाँ अब जिन्दगीको मिठो सुरुवात यो बुटा बुटा चिया बारी आङ्गन यो अजम्बरी फुलेका ति पसिना मोती दाना वरी परी

~नरदेन रुम्बा~ ए ढाका टोपीमा हेर या गलबन्दीमा हेर मैले बोकेकोछु मैले बाँधेको छु निर्माया तिम्रै मायालाई कम्मर पेटीमा हेर या कालकोटैमा हेर मैले भिेरेको छु मैले खिलेको छु निर्माया तिम्रै मायालाई….. नदेख्नेलाई सुनाखरी कस्तो छ नि भन्नु

~नरदेन रुम्बा~ फूललाई सोधेँ कहाँ गयो कता गयो भँमरा लजाएर फूलले भन्यो कहाँ गयो कता लाग्यो मेरो मन चोरिलग्यो त्यसैले बैगुनीले वनलाई सोधेँ कहाँ भाग्यो बादल सुसाएर वनले भन्यो कहाँ गयो कता लाग्यो मेरो तन रुझाएर पानीले बैमानीले मेरो मन … Continue reading →

~नरदेन रुम्बा~ मेरा सबै रात अब मातहरु भए जिन्दगिनै नबुझ्ने बातहरु भए आफैलाई राख्ने यहाँ कुनै ठाउँ भएन२ सबै बास बेहोसिका बारातहरु गए मेरा सबै रात अब… संधै यो सडकमा म २ के के रोज्दै हिंड्छु आफन्तको माझमा परिचय खोज्दै … Continue reading →