Tag Archives: Nischal Kaucha

~निश्चल काउचा~ तन्त्र फेरियो श्रीपेच फालियो ढाका टोपी ढल्काउने थुप्रै राजा जन्मिए सुनौलो बिहानीको आगमन भएन कन्दरा र पखेरीहरुमा ओलाङ्चुङ गोलाको लुङ्गालाई आफू नेपाली भएको प्रमाणित गर्न आउन हप्ता दिन लाग्छ

~निश्चल काउचा~ बर्सौ देखी बेबारिसे ढलेका सिमा स्तम्भहरु फेरी उठाउने कर्तब्य कस्को? दायित्व कस्को? जिम्मेवारी कस्को? ढलेका स्तम्भहरु भन्छन् हामी आफै ढलेका होईनौ

~निश्चल काउचा~ सुन्दर शान्त नेपाल कुनै दिन थियो होला आजकल सधैंको कचिंगल हरिया झिंगाहरुको बेमौसमी समागम छुट्टाउन गार्हो भो ईस्त्रिलिंग की पुलिंग

~निश्चल काउचा~ हिमालको काखमा ! सानो झुपडी छ । त्यहि छ , मेरो , सानो संसार ! म सानो छदा ! बाजेले भन्नु हुन्थ्यो ! धेरै पदनु पर्छ । हामीले नपदेर धेरै दु:ख पायौ ।

~निश्चल काउचा~ मस्तिष्क भरि योनीको स्केच कोरेर सुकोमल स्तन सुमसुमाएको सपना देख्दै स्खलित हुनेहरू बेमौसमी रासलिला मच्चाउदै ट्वार ट्वार गर्दैमा ए भ्यागुताहरू हो अब , यहाँ बर्षा हुदैन । तिमीहरूको खबरदारीले

~निश्चल काउचा~ देश बोक्ने काधहरु देखिन मैले यहा कतै धुवै धुवा देखे मैले जव म उठे सवेरै राज चलाउने सबै रैछन लुच्चा र लम्पट देशलाई बनाएछन भालुको कम्पट

~निश्चल काउचा~ चकमन्न अध्याँरोमा चित्-चित् एकोहोरो छेपारोको कराई हाम्रो बज्यै भन्नु हुन्थ्यो जव रातमा छेपारोलाई जाडो हुन्छ बिहान भयो भने म घर बनाउछु भन्दै कराउछ रे जव बिहान हुन्छ न्यानो घाम लाग्छ चेपारो पारिलो घाममा भुसुक्क निदाउछ फेरी उही कथा … Continue reading →

~निश्चल काउचा~ चरम बलत्कारको शिकार भई अर्धचेतन अवस्था लडिरहेको सडक टायरको कालो मुस्लो धुँवातिर हेर्दै बर्बराएको सुनिन्छ । ए मुर्खहरू ! आफ्नै सन्ततीको भबिष्य किन अन्धाकार बनाउदैछौ ? बलत्कारीहरू सगरमाथा शिर चुमे सरि अट्टाहास हाँसो हाँस्दैछन ।

~निश्चल काउचा~ बुद्ध हराएको मुलुकमा सित युद्ध चलिरहदा प्रोथाहरुमा तुषारापात भैरहनेछ देवढुङ्गा / चोमोलुङ्गमाको छातीमा फक्रेको हिउ फुल ओईलिरहनेछन यो कस्तो चक्रब्युह हो स्वाभिमान तिलाञ्जली दिएर दक्षिणी हावासँग परेड खेल्दै

~निश्चल काउचा~ खोल्सीहरू रसाउन छोडे पछि अभावमा पुर्णेको उज्यालोले गाऊ पोत्न नसके पछि आफ्नै माटोको स्‍मृति पेरुङ्गे मनमा सम्हाल्दै पिरहरूको पहाड उक्लिदै शहर पस्यो उ

~निश्चल काउचा~ जुनकिरी हुँ म मलाई चन्द्रमा मन पर्दैन जुन अर्काको उज्याँलोमा चम्किन्छ जुनको प्रकाश बादलले छेक्न सक्छ औशीले लुकाउन सक्छ म स्वतन्त्र छु जता पनि उडन सक्छु मेरो उज्याँलोले भ्यागुताहरु तर्सन्छन्

~निश्चल काउचा~ सिमा स्तम्भहरु मेरै छात्तीमा ढाल्दा जुगौ देखी पुर्खाको रगत ,पसिनाले सिञ्चेको लाजपुर्जा बिहान उठदा किर्ते हुँदै सप्तकोशीमा बग्छ आफ्नै आखाबाट बगेको सप्तकोशीको पानी म अञ्जुलीले उघाउन सक्तिन बेबारिसे देशको किर्ते मनुवा म अस्रुधारा आशु बगाउदै

~निश्चल काउचा~ अचेल मान्छेहरू भन्छन मान्छेका सपनाहरू पुरापुर आयातित र प्रायोजित छन् कसैले भन्छन दक्षिणी बायुबाट आयातित र प्रायोजित छ कसैले भन्छन् उत्तरी बायुबाट आयातित र प्रायोजित छ कसैले भन्छन् पश्चिमी बायुबाट आयातित र प्रायोजित छ मान्छेहरू सपनाका पहाड उक्लिदा … Continue reading →

~निश्चल काउचा~ समय आफ्नै गतिमा दौडिरहेछ सेकेण्ड, मिनेट , घण्टा गर्दै पात्रोका पानाहरु पल्टाउदै दिन , महिना , वर्ष बितेको गनिरहेछु म भ्रममा बाचिरहेछु आफ्नै आयु घर्कीरहेको हिसाब गर्न भुलिरहेछु समय परिबर्तनशिल छ

~निश्चल काउचा~ सरकारको महल पनि मुगुतिरै हुदो हो त नुनै घुस खान्थे होला छोरीको बिहेमा नुनै दाईजो दिन्थे होला छोराको बिहेमा नुनै दाईजो माग्थे होला सरकारको महलतिर तीस रुपैयामा एक किलो नुन पाईन्छ रे सरकारलाई मुगुमा एक किलो नुनको भाउ … Continue reading →

~निश्चल काउचा~ हलिया नारायण रेगिस्तान भासियो जमिनदारको घरमा २० बर्ष हलिया बसेर उही साहुसँग सय कडा पाँचमा ब्याज लिएर गर्थ्यो काम शेखको पचास तले भवन बनाउने निष्ठुरी दैव एक साझ निदाएको उ कहिल्यै नब्युझने गरि निदायो

~निश्चल काउचा~ मबाट कविता लेखिदैन देश दुखे पछि कविताबाट म लेखिदो रहेछु गणतन्त्रको कलिलो आगनमा उभिएर हेरिरहेछु मेरो देश बुद्धका आँखामा श्यामश्वेत धरहराको टुप्पोमा कठै सगरमाथाको हिउ फुल झरिसकेछ देखेथे लार्भाबाट रंगिन पुतली बनेको

~निश्चल काउचा~ चपस्टिकले दुई गास भात निल्दै एक मुठी सास झुण्डयाउदै सुनौलो भविष्यको सपना खिपिरहेको हुन्छु म यतै -कतै गाई गोठहरुमा बंगुर खोरहरुमा टनेल हाउसहरुमा मन्द बिष युक्त कारखानाहरुमा घाम निदाए पछि संबेदनाहिन निष्पट अँध्यारो रातमा