Tag Archives: निरज भट्टराई ‘मनोरोगी’ – Niraj Bhattarai ‘Manorogi’

~निरज भट्टराई ‘मनोरोगी’ ~ सुन्दर थियो बढ्दो उमेर त्यो घट्दै गरेको तिहुलोक त्यो , आकर्षण सब आहुति चढाई दिन हीनता उपमा बढाई । अन्धकारले सब ढाकेर त्यो

~निरज भट्टराई ‘मनोरोगी’ ~ मेरो देश नेपाल भ्रष्ट छ यो मेरो । हाम्रो देश नेपाल प्रकृतीको अनुकम्प प्रदत छ खै किन फेरी यो देश भ्रष्ट छ । ६ हजार साना ठुला नदीनाला बग्दछन् हरियाली अनुकम्प छ खै किन फेरी यो देश … Continue reading →

~निरज भट्टराई ‘मनोरोगी’ ~ सिन्धुपाल्चोक जिल्ला सदरमुकाम यात्रा कटि बनदेउ नाका मेरो प्रारम्भ यात्रा । लाग्छ यस प्रकृतिय यात्रा सल्लाका सितलता ले मलाई कैदी बनाई आफ्नो कैद बाट उम्कन एउटा संघर्षशिल पडाउ पार गर्न मजबुर गर्दै छ जन्म सङ्घर्षको यात्रा मानसपटलमा … Continue reading →

~निरज भट्टराई ‘मनोरोगी’ ~ फूलहरु फुलेर मुस्कानको दियो छरिदिदाँ बगौचाको धाइमा पराई रापमा सेकि रहि फूलहरुको रङ्गीचङ्गी मुस्कान पातलिदै छ आफ्नै बगैँचाको मुस्कान, धिपि धिपिमा

~निरज भट्टराई ‘मनोरोगी’ ~ तपाईं बित्नुभन्दा ठीक सात दिन पहिले मलाई उपहार दिनु भएको थियो मेरै अनुहार प्रिन्ट गरिएको टि—शर्ट लगाएर निस्केको पहिलो दिन नै किलामा अल्झियो टि—शर्ट, थोरै उघ्रियो धागो निस्केको थियो

~निरज भट्टराई ‘मनोरोगी’ ~ तर्साउछ जहिले , हप्काउछ जहिले नदेखिने ,नसुनीइने, पर्दा पछाडी को भूत चोर होइन , भ्रस्ट होइन सोझो निमुखा म नेपालीलाई घुस्याहा होइन , होइन म दक्षिण,

~निरज भट्टराई ‘मनोरोगी’ ~ जहाँ देख्छु , जसो देख्छु म नेपाल देख्छु दुर दुर छन् हजार देश जहाँ बसेर म एउटै नेपाल देख्छु

~निरज भट्टराई ‘मनोरोगी’ ~ अल्पबिराम कथाहरु भोगिएर लेख्या छैन उनको वियोग सधैभरी पालिएर भाक्या छैन समुन्द्रमा थोपा थोपा को कहाँ लेखिन्छ र कथा जिन्दगीको गोरेटोमा ठेश लाग्या भोगिएर लेख्या छैन

~निरज भट्टराई ‘मनोरोगी’ ~ चार किल्ला सिमाना हाम्रो कोशी ,कर्णाली ,गण्डकी र महाकाली हेर्दैछु छेकेर नेपाल ,सीन्चित गर्दै बाधेर सीमा नेपाल दुस्मनका परमाणु तेर्स्याएर राखे तातो छाल हुन्कार्दै छन् सिमाना दुब्दैन अब नेपाली भूमि कसैले बाधेर ,जम्दैछन सपुत स्वदेशलाई बचाउन गर्दैनन् … Continue reading →