Tag Archives: नीर शाह – Nir Shah

~नीर शाह~ पर्खिबसें आउला भनी मेरो उठ्ने पालो कुर्दा कुर्दा जिन्दगी नै भइगएछ कालो वारीपारी अँध्यारो छ आँखा खोली हेर्दा अँध्यारो नै देखिन्छ नि आँखा चिम्ली हेर्दा आफ्नै छायाँ आफैंसँग भागी हिंड्न थाल्यो

~नीर शाह~ प्रेमको माला पहिराइदिएँ सम्हाली राख यसलाई नओइलिने फूलको माला हो यो संगाली राख यसलाई तिमी मेरो जीवनको उज्यालो हौ म सधैं तिम्रो साथ रहन्छु

~नीर शाह~ हिउँभन्दा चिसो आगोभन्दा तातो तिम्रो हाम्रो माया रैछ रगतभन्दा रातो यो साइनोले मुटुमा लै लै गाडिसक्यो जरो

~नीर शाह~ कहाँ छ तिम्रो र मेरो मिलनको बिन्दु जब कि तिमीलाई टेक्न सुनको भूईं छ मलाई ओत लाग्ने ठाउँसम्म छैन बिचका यी पर्दा र पर्खालहरू च्यातिनु पर्छ भत्किनु पर्छ तर यी सब यो जुनीमा सम्भव नै छैन

~नीर शाह~ कहिलेकाहीं म हाँस्छु धेरै बेर हाँस्छु जो हाँसिरहेछन् केवल उनीहरु माझ हाँस्छु न त कहिले कसैले सोधे न त मैले कसैलाई सुनाएँ आफ्नो जीवनका पीडाहरुलाई कहिलेकाहीं रिसाउँछु आगो भई रिसाउँछु

~नीर शाह~ प्रकृतिको खानी दाजै सधैं हराभरा हिमालको काखमा छ हाम्रो पोखरा तिमीसँग डुङ्गामा घुम्दाघुम्दै फेवाताल नसोध कस्तो भयो होला मेरो दिलको हाल

~नीर शाह~ गहिराइमा डुब्दै नडुब डुबिसकेको छौ भने मोती नटिपी नफर्क पन्छिएर हैन गहिरिएर जाऊ जीवनलाई बुझ्ने रहर छ भने कि त लुकेर बस मृत्यु कुरेर

~नीर शाह~ बादल बनाइदेऊ आकार बदल्न सकुँ क्षमता दिलाइदेऊ जिउँदै म जल्न सकुँ जाऊँ कसरी जाऊँ आफ्नै लाशको मलामी चूपचाप सहूँ कसरी आफ्नै बदनामी सस्तो बनाइदेऊ बजारमा चल्न सकुँ