Tag Archives: Nawaraj Neupane

कविता : गुहार

~नवराज न्यौपाने~ हाँस्दै खेल्दै रम्दै रम्दै लौ है म त फेरी आएँ, गयो भयो अब सकियो भन्नेहरू बिच बिज खुसिको छर्दै आएँ जे पर्ला पर्ला बिजयको बिगुल आज फुक्दै आएँ। यो म घमण्ड चाहिँ कहिले गर्दैन, थाहा छ उसलाई सधैँका … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : परिचारिका (नर्स)

~नवराज न्यौपाने~ एकाधलाई अपबादमा राख्नुहोस्, यसो आफ्नै छोरी चेली सम्जिएर हेर्नुहोस्। कर्मठ र कर्तव्यनिष्ठ हरूको कुरा गरौँ न है ! मानवीय ब्यवहार दिन्छन् , लथालिङ्ग आफ्नै घरको अवस्था भित्रको ब्यथा भुलेर हजुर हामीलाई समस्या पर्दा खुलेर केही पर्यो भनी बोलाउनुस् … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बेरोजगारी।।।

~नवराज न्यौपाने~ खुम्चियो देश यसरी खुम्चायो कसले, सोच्ने फुर्सदै दिएन बगायो आकासले। महङ्गो पखेटा हाली सपनाको डाली बतासले, उडायो युवा बस्न देन कसकसको सकसले। खान लाउन खोइ त यिनका अधम साहसले,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment