Tag Archives: Naresh Sunuwar

कविता : निलो सवारी रातोबत्ति र जीवनका झाँकीहरू

~नरेश सुनुवार~ स्नायुहरूले राग उचालेर तन्तुहरू सलबलिदा सनक रन्केर इडिपसग्रन्थि बौलाउँछ मुर्तिलाई पनि मान्छे देख्छ आँखाको भ्रमले होस गुमाउँछ दिमागले र, नाच्दछ जङ्गली नाच आगोको रापहरूमा निर्देशित बौलाहा झोलको फन्दाले नत्र कुण्ठितर् इच्छाका मातहरू अन्त कतै पोखिन्छ शक्ति बनेर/रोग बनेर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जीवन, सपना र मृत्यु..

~नरेश सुनुवार~ प्रकृतिद्वारा प्रतिपादित यो ब्रम्हाण्ड यो जगत यो जीवन प्राणी जीवनका दुई अस्तित्व पशु मान्छे, पशु जो यस्तो प्राणी ऊ न चेतनशील छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आदिम मान्छे र डुलुवा ख्याँक

~नरेश सुनुवार~ आदिम मान्छे र डुलुवा ख्याँक को होला त्यो ? त्यो को होला ? जो सदियौं देखिको डुलुवा ख्याँक जस्तै डुल्दैडुल्दै चिह्याउँदै-चिह्याउँदै लुत्त पस्दछ भित्र सियो बनेर भास्सिदै भास्सिदै भित्र, झन् भित्र जति भेट्टाउँछ कमलो र मलिलो बुताले भ्याएसम्म … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment