Tag Archives: नबराज घिमिरे – Nabaraj Ghimire

कविता : उफ् !

~नबराज घिमिरे~ तिमीहरूलाई दास हुन मन लाग्यो, कुनै स्वरुपलाइ पुज्न मन लाग्यो हो? तेसैले त मुर्ती काेर्यौ, देवता सम्झेर । केका लागि कोर्यौ? बिश्वासका लागी । आस्थाका लागी । सत्मार्गका लागि। तर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : साथी

~नबराज घिमिरे~ ए साथी तिमी किन मौन छौ ? दिनहरू घड्कदै छन। मानिसहरुको चहलपहल चर्को छ। बजारमा हल्ला चलेको छ। तर ……… तर तिम्रो आवाज कतै सुन्दिन,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हराएको शब्द!

~नबराज घिमिरे~ बाबा !! अन्जान बालापनमा, अनायास लुटिएको, प्यारो शब्द। जीवनका उकाली ओरालिहरुमा सङ्हर्सका दौरानहरुमा, सुस्केरामा आइरहेको थियो। ग्लानी,पस्चाताप र अभावमा रुदै सम्झदै,फेरि रुदै भावनामा डुब्ने गर्थें ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment