Tag Archives: Mukesh Rai

कविता : भ्रमित प्रतिविम्व

~मुकेश राई~ देखिने ती आकृति सबै सक्कली नहुन सक्छन् लेखिएका इतिहास सबै सत्य नहुन सक्छन् माग्नु र दिनु बुझ्नु र नबुझ्नु सिक्काको दुई पाटोझैँ हेराइ र बुझाई बँचाई र भोगाइ यो जिन्दगीको ! टुक्रिने र फुट्ने सबै काँच हुन्नन्

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बाटो जस्ता हुँदैनन मान्छेहरु

~मुकेश राई~ एउटा सीमाहिन आकाश शायद शून्य सिवाय केही छैन, यही सीमाहिन शून्यतामा नै आ-आफ्नै शक्तिशाली अस्तिव बोकेर तैरिरहेछन घाम, जुन, ताराहरु अनि पृथ्वी झैं अनगिन्ती ग्रहहरु ! यहिँ शून्यमा तैरिरहने भूगोलमा आ-आफ्नै स-सानो अस्तित्व बोकेर कोलाहलमय महासागरमा सल्बलाउँदै

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कस्तो छ परदेश ?

~मुकेश राई~ घर छोडी जाने दरसन्तानका सम्झना संगालेर आमा सोच्दिहुन कस्तो छ परदेश ? असार पन्ध्र छ आमा परदेश मंसिर कहिल्यै पाक्दैन, सोध्छौ सधैं कस्तो छ दुरदेश रु नियति न हो दुस्ख कहिल्यै भाग्दैन !

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment