Tag Archives: मिजास तेम्वे – Mijas Tembe

~मिजास तेम्बे~ सुभा ज्यू ! यसरी आफ्नो परबेटी कुरा गरेर हजूरलाई बस्नु न उठ्नुको, असमञ्जसमा पार्नु नहुने थियो । यी सन्तानहरु कहिल्यै मिलेर बस्न सकेनन् कहिले रोटीमा झगडा गर्छन् । कहिले भेटिमा लुछाचुडी गर्छन् ।

~मिजास तेम्बे~ म आफूलाई हेर्न भ्याएसम्म हेर्छु, धेरै कुरा आफ्नै पनि छेलिदो पो रहेछ, कति कुरा आफ्नै पनि नबुझिदो रहेछ म र मेरा पुर्खा कताबाट आए ? बंशावलीको लहरोले भ्याउँछ ? म पुग्न चाहन्छु धेरै पछिल्तिर……..

~मिजास तेम्बे~ म बोल्न खोजिरहेछु म खोल्न खोजिरहेछु बताउन सक्छु कि सक्दिनँ बुझाउँन सक्छु कि सक्दिनँ मान्छे, सधैँ विरोधाभाष देखिरहन्छ/लेखिरहन्छ मान्छे, सधैँ अनिणिर्त बोलिरहन्छ/खोलिरहन्छ मान्छे, सधैँ अन्धाधुन्द गरिरहन्छ/सरिरहन्छ मान्छे, सधैँ बेठेगान हिँडिरहन्छ/दौँडिरहन्छ

~मिजास तेम्बे~ न्यानो राडीमा बसेर, छिप्पेको मिठो तोङबाको चुस्की संगै डोल्मा संग छक्का पञ्जा खेलेका यादहरु ठिङ्ग उभिएका छन् मेरो अघि छ्यादोङमा भोटे चिया मथे जस्तरी बिश्रृङखलीत भएकाछन् सम्झनाका ज्वारहरु । पुसे मेलामा सोल्टेनीको न्यानो हात समातेर

~मिजास तेम्बे~ तेरो आमा भएर त, तैँले जीवन पाइस् । आमाको ममता र बात्साल्य कुल्चीएर हुर्कीस् । जवान भइस् /प्रियसी छानीस् /पत्नी अपनाइस् तेरो जीवनले गती पायो । अझ भन्छस्- यस्ता आइमाई /उस्ता आइमाई/नाथे आइमाईहरु, थुइक्क ! पापी लोग्ने मान्छेहरु … Continue reading →