Tag Archives: मदन राई ‘लामाखुले’ – Madan Rai ‘Lamakhule’

~मदन राई ‘लामाखुले’~ ऊ उड्छ आकशमा ऊमाथि घोडा चड्छ करेली खैंचेर घोडाले उस्लाई दौडाउछ् हातमा कुचिको सिर्कना लिएर शसी शाहको टाउकोमा दुख्ने गरी हिर्काउछ,

~मदन राई ‘लामाखुले’~ लालीगुराँशका बोटहरू कम्जोर भएका छन्, सगरमाथाको ओरालो पाखोमा ओरालो बग्दैछ माटोहरू, माटो कम्जोर बन्दैछ । फुल्न कठिन मान्दैछ गुराँश

~मदन राई ‘लामाखुले’~ अत्यन्त समृद्धचोकहरू कतै नलर्खरावस् कतै नबरालियोस्, उभियोस् अटल छाती साँगुरी भन्ज्याङ्ग भएर

~मदन राई ‘लामाखुले’~ एउटै थियौ तर पछि छुट्टियौ मैले ऊ सङ्ग सम्बन्ध विछेद् गरिदिए, ऊ तल समुद्रछेउतिर लाग्यो त्यहा समुद्र किनारामा डढेलो लगाउन थाल्यो । म चाहि यता आफ्नै वासस्थानतिर् हान्निए’; दौडिए रात-रात् भरि

~मदन राई ‘लामाखुले’~ बादल नफाटि कनै वर्षात भयो धर्तीमा गीतहरू सदियौ” कठांग्रीएका हिउँदहरू क्रमश: खुल्दै कलिलो छातीमा मुसुक्क हाँसेर ईन्द्रेणी गीतका रङहरू शूभकाना छ तिम्रा गीतहरूलाई

~मदन राई ‘लामाखुले’~ साइलाको घरमा जाड ओथारींदा मर्चा नसालु पदार्थ हुन्छ ! बन्छ नसालु पेय पदार्थ, मातेर लट्ठ बनाउँछ मान्छे, बियर र रमको बिगबिगीमा (आधुनिक युग) ५००० वर्ष अघी मर्चाको कथा, बाँकी ५० वर्ष पछि, एउटा कथा भित्रको दन्तेकथा ।

~मदन राई ‘लामाखुले’~ बच्चाहरूको मन मष्तिस्कमा असाध्यनै भिजेको कसैको पनि आँखामा प्यारो लाग्ने दिनभरि खेल्यो रमायो भाँडाकुटी खेल्यो सँगसँगै मिठो मिठो परिकार सजायो

~मदन राई ‘लामाखुले’~ मेची बगरमा आज, बाढी आएछ आकाशमा गिद्धहरू फन्फन्ती घुमिरहेका रहेछन् धुसेनीबाट स्यालहरू निस्केर छाला लुछीरहेका रहेछन् हुँडारहरू जंगलबाट निस्केर शरीरका अंग अंग बोकेर कुदाई रहेका रहेछन्

~मदन राई ‘लामाखुले’~ तिमी आकाशमा उड्दा उड्दै तिम्रा आँखाहरू पक्कै पनि ठोक्किए, ती हिमालका धारीला धारीला चट्टानहरूमा छरपष्टै भए जता ततै पोखिए तिम्रा नजर , अनगिन्ती सुरम्य सुन्दर हिमालका ताँतीहरूमा, सायद बिर्स्यौ होला

~मदन राई ‘लामाखुले’~ कैलेकाही त, च्याङ्गवाको मन भताभुङ्ग फाट्छ कुईरोमा अलमलिन्छ उस्को मन धेरै टाढा.. टाढा सम्म डुलेर, फेरी चौंरीको आङ्गमा ठोकिन्छ उस्काआँखा, अनि हिमाल देखी पनि पारी.. सम्म

~मदन राई ‘लामाखुले’~ सालिकहरू को मृत्यु मृत्यु भएर सालिकहरू नै सालिक बनेकाछन् सालिकहरूको मृत्यु भएर घलौट का मूर्तिहरू उभिएकाछन् चोकहरूमा, धलौटका मूर्तिहरू, अनेक प्रतिकहरू,

~मदन राई ‘लामाखुले’~ मिर्मिरे उज्यालोलाई कुल्चनेहरू , अनन्त अनन्त सम्मका सुन्दर सम्भावनाहरूलाई, फोहरमा फाल्नेहरू , उत्साहित फूलका बगैँचाहरूमा बिहान बिहान पातमा टल्किने शीतका थोपाहरू, झुल्के घाममा टल्कँदा आफ्नै आँखामा नलुकाएर निर्मम् खस्न दियौ भुइँमा ।