Tag Archives: Madan Dulal

~मदन दुलाल~ बेमौसमी बाजा बजेको बेला सिमाना हरपल टुटेको बेला भयो अब नजिस्काउ मेरो देश दु:खेको बेला।।१ मातृत्व र भातृत्व लुकेको बेला एकताको गाँठो फुकेको बेला भयो अब नसोध स्वाभिमानी शिर झुकेको बेला।।२

~मदन दुलाल~ चे ग्वेभारालाई चिठ्ठी ——————– “चे” तिमी जाग अब अनेकौँ ठुला -ठुला तमाशा भई सके मुलत तिम्रो देश अनि समग्र बिशव आँशुले नुहाई सके बिकाशको सुत्रलाई समाजबादको मुल्य मान्यतालाई कालो बादलले ढाकी सक्यो

~मदन दुलाल~ बार्है मास जि.एन.एच को धाक दिएर कति ढाँट्न सकेको दुनियाँ? बिर्स्यौ कि के हो? चा वा सुम को ढोल पिटेर दिक्षिण रक्ताम्मे पारेको अत्यचार र दमन पनि छ है तिम्रो ईतिहासमा र शरणार्थीको पगरि पनि त गुथेको छौ … Continue reading →

~मदन दुलाल~ मान्छे कर्म गर्दैनन् लाक्ष गृह बनाउछन सुशासनको गद्धि ताक्छन पाए त अन्याय र अत्यचार बडाँउथे पितामह भीष्मको छाति टेकी कपटको जुवाले पछारिन्छन धर्मराजहरू मान्छेले छोड्दैनन् बाटो अधर्मको भिमसेनको बाहुबल मान्छे मान्दैनन् डुक्रिन्छन उनीहरू ब्रिकोदर भन्दा बलिस्ट भन्दै

~मदन दुलाल~ घडीको टिक टिक आवज प्रभातकालीन मल्हार नित्य कर्म सकेर लाग्यो ठिठो “जा”गिर “जा”गिर शब्द नै दोअर्थी कि त आँफै गिर्नु पर्ने