Tag Archives: लीला उदासी – Lila Udasi

~लीला उदासी~ पहिले – पहिले दर खाने दिन सम्ममा चेली – वेटी माइत आउथे दिदी, बहिनी, फुपू भदै भेला हुन्थे दुख सुखका कुरा गर्थे रुन्थे बर्ष भरीका पीडालाई आँसुले पखाल्थे

~लीला उदासी~ ऊ त धपक्क भएर बलेको छ एउटा तारा झर्यो ! दिनदहाडै सूर्यास्त भयो अन्धकार छायो झापाको आकाशबाट एउटा नक्षत्र खस्यो मेरो. मन मान्न त तयार छैन तर हो ! मेरो प्यारो मित्र गयो ऊ शून्यमा बिलायो ! ऊ … Continue reading →

~लीला उदासी~ १. ऊ बनकी चरीजस्तै थिई भुर्र उडेर रूख–रूख चाहार्थी घरकी बहार थिई किशोरी बितेर युवती हुँदै थिई विचरी ! नारी पनि नबन्दै विवाहित भई र पतिका घरमा समाहित भई ।