Tag Archives: लेखनाथ पौड्याल – Lekhnath Paudyal

~लेखनाथ पौड्याल~ कोरी केश सफा गरी, फुल जडी टेढा झिकी कुन्तल लाई लालि कपोल, ओठहरुमा आँखाविपे गाजल । औठी हारहरु डटी चहकिला पोशाक सारा चुनी आई कुन्जविपे अली छिन बसी बोली नयाँ कामिनी ।।१।। फेला पर्न गये म धूर्तजनका, सङ्केत-बेला … Continue reading →

~लेखनाथ पौड्याल~ बचन पनी कठिन अती, भयो र हे पान्थ ! गर्दछु विनति । उठ करुणासाथ तिमी हटाइद्यौ भार चेरके जुलुमी ।।१।। वि-ष-(स) मय-मा-रणकारी विषम-शराघात लागदा भारी । व्याकुल भो हृदय अति पायिन म अनाथले सहाय रती ।।२।।

~लेखनाथ पौड्याल~ जुटाइ शिरमा लटा वदन-क्रान्ति फुस्रो गरी बसी वजन ठाउँमा नयन नासिकामा धरी । विचार कुन तत्वको गरदछ्यौ अकेली बनी सखी ! भन वियोगिनी हुनगयौ कि या योगिनी ?।।१।। शरीरभर बाहिरै झलकदा नशाजाल यो विशेष-रुचि-भङ्गको स(श) कल चित्तले देखियो … Continue reading →

~लेखनाथ पौड्याल~ जय जगदीश्वर ! जय अविनाशी जय जय भगवन । करुणाराशि । शक्ति छ प्रभुको अपरम्पार घुम्दछ जसमा सब संसार ॥१॥ जलचर, थलचर, ग्रहगण, तारा सूर्य लगायत सुर, मुनि सारा । केवल प्रभुको करुणा पाई गर्छन् निज-निज कर्म रमाई … Continue reading →

~कवी शिरोमणी लेखनाथ पौड्याल~ कालो मन्दाकिनीको जल, जलनिधिका मोतिको ज्योति कालो कालो सौदामिनीको चहक सब शरच्चन्द्रको कान्ति कालो। कैलाश श्रेणि कालो झलमल गर्ने शु्र्यको बिम्ब कालो यो सारा सृष्टि कालो मनबिच छ भने दम्भ दुर्भाब कालो।।

~कवी शिरोमणी लेखनाथ पौड्याल~ म बस्ने कोठाकै दलिन-बिचमा गौंथली बस्यो पिटाएको तन्नाउपर फिर मैला पनि खस्यो । मलाई त्यो देखी हृदयबिच लाग्यो किरकिरी चरी बोल्यो मेरो मन सब बुझी त्यो चिरिबिरी ।।१।।

~कवी शिरोमणी लेखनाथ पौड्याल~ विद्याको, वयको र बुद्धिको, बलको, सौन्दर्यको, मानको प्रज्ञाको, कुल-जातिको, इलमको,

~कवी शिरोमणी लेखनाथ पौड्याल~ मेरा जीवन-पुष्पको जगतले पाओस् मिठो बासना आओस् सौरभ

~कवी शिरोमणी लेखनाथ पौड्याल~ होच्याई अरूलाई क्यै किसिमले आफू ठुलो भैकन बस्ने खायस गर्छ धेर दुनियाँ,

~कवी शिरोमणी लेखनाथ पौड्याल~ केही विद्वान कहन्छन् ऋषिमुनितकले ब्रह्माचिन्हू छ गाह्रो ।

~लेखनाथ पौड्याल~ बालक बबुरो दिजशुक नाम हुँ म परेको छु पिंजडामा मकन हरे शिव शान्ति र चैन सपना बिच पनि रति भर छैन मेरा बान्धव बाबु र आमा

~कवी शिरोमणी लेखनाथ पौड्याल~ हट्यो सारा हिलो मैलो हरायो पानीको वर्षा भवानीको भयो पूजा चल्यो आनन्दको वर्षा ।

~कवी शिरोमणी लेखनाथ पौड्याल~ बडाले जे गर्यो काम हुन्छ त्यो सर्व-संमत । छैन शङ्करको नङ्गा, मगन्ते भेष निन्दित ।। गरदैन ठूलो व्यक्ति मर्यादा-स्थिति-लङ्घन । बसेको छ महासिन्धु सीमाबद्ध बनीकन ।।

~कवी शिरोमणी लेखनाथ पौड्याल~ भाका, भूल, दया, क्षमा र ममता, सन्तोष जान्दैन त्यो, इन्द्रै बिन्ति गरुन् झुकेर पदमा त्यो बिन्ति मान्दैन त्यो, थुप्रोमा उधिनी मिठो र नमिठो रोजेर छान्दैन त्यो, खाता जाँची सबै दुरुस्त नबुझी बिर्सेर हान्दैन त्यो ।१।