Tag Archives: Kshetra Pratap Adhikari

~क्षेत्र प्रताप अधिकारी~ प्रिय सम्पादक ! तिमी सम्पादकीयमा नेपाल लेखिरहेछौ म, कवितामा नेपाल लेखिरहेछु विधा भिन्न भएर के भयो त हामी एउटै नेपाल लेखिरहेछौँ हाम्रो सौन्दर्य त्यही हो कहिलेकाहीँ तिम्रो पत्रिकामा मेरो कविता पनि छाप है !

~क्षेत्र प्रताप अधिकारी~ कसैले मलाई दागा धर्यो र, मेरो अपहरण गर्यो दस लाख फिरौती माग्यो र, मैले दिन सकिनँ अब मेरो हालत के हुन्छ ! अचेल म- यस्तो सोचमा अल्झेको छु ! म किन अपहरण हुने ? आफैँलाई सोधिरहेँछु

~क्षेत्र प्रताप अधिकारी~ मलाई थाहा थियो तिमीलाई फूलको कविता मन पर्छ मलाई थाहा थिएन रगतको पोखरीमा उभिएर कसरी कविता लेखिन्छ ! अनि, मलाई थाहा थियो- तिमीलाई परेवा घुरेको प्रशान्त प्रेमको कविता मन पर्छ तर मलाई थाहा थिएन

~क्षेत्रप्रताप अधिकारी~ माटो बिक्रीमा छ पानी बिक्रीमा छ राम्रो बलियो बहादुर बानी बिक्रीमा छ । जहाँ छ, जस्तो छ अवस्थामा ढुङ्गोमुढो, खोलानाला निरिक्षण गर्न सकिनेछ ढल बग्ने बागमतिदेखि जल बग्ने कर्णालीसम्म एक्मुस्ट सकार्नुपर्नेछ

~क्षेत्र प्रताप अधिकारी~ डोकोमा गाउँ बोकेर उकालो लागेको धनमान ठाँटी पाटीमा कतै एक बर्को शान्ति ओढेर निर्धक्क थकाइ निदाउँछु भन्छ भरियाले चाहेको त्यत्ति हो । डल्ला फर्काइफर्काई घाममा अधियाँ जोतिरहेको हर्षबहादुर सुस्केरा रोपेर टारीमा जीविका फलाउँछु भन्छ

~क्षेत्र प्रताप अधिकारी~ पटुकामा अनिकाल कसेर कर्णाली रोएको बेला म हुम्ला लेखिरहेछु मेरो कविता – समोसा भैदिएको भए अक्षरका डल्लाहरू केही त्यता पठाएर केही यता बेचेर कम्तीमा पनि समोसा साहू त भइँन्थ्यो त्यस्तो केही भएन म बाँझो कवि थारो कविता … Continue reading →

~क्षेत्र प्रताप अधिकारी~ धेरै नदीहरू जन्माएर तिर्खाएको देश खडेरीले हिर्काएको देश बाढीले तानेको पहिरोले हानेको अभागी देश संसारमा कतै छ भने त्यही विडम्बना हो मेरो देश । धेरै जलाधारमा

~क्षेत्र प्रताप अधिकारी~ यसपालि पनि मान्छेको रगतमा मुछेर लगाउने हो कि क्या हो दशैंको रातो अक्षता? कस्तो नन्सेन्स प्रश्न! देशमा जुठो परेको बेला टीको लाउनेलगाउनेहरु काजकिरिया बसेको बेला रातो अक्षता सजाउने भाग्यमानी निधार खोइ?

~क्षेत्र प्रताप अधिकारी~ जिन्दगी फुलेन भनूँ भनेँ कपाल पनि फुल्यो फुल्यो भनूँ भनेँ पेटभरि दुई छाक दाल भात पनि फुलेन सधैँ गुनासो सधैँ गनगन कति थुमथुम्याउने यो मन अब त आँत पनि सुकिसक्यो कान्छा अब त गाउँघर दुखिसक्यो कान्छा ! … Continue reading →