Tag Archives: कृष्ण पाैडेल – Krishna Paudyal

~कृष्ण पौड्याल~ गल्ती गर्दैमा भुक्नु हुन्न साथी। चुमेर शँख फुक्नु हुन्न साथी॥ दोषिले भुल स्विकार्छ भने यदी। सच्चाउनु पर्छ हुक्नु हुन्न साथी॥

~कृष्ण पौड्याल~ शत्रुलाई कारघारमा बान्न चाहान्छु। साच्चिनै उस्लाई मैले हान्न चाहान्छु॥ झुठो आरोप पाँउदा खटी नसक्नु भो। दोषी कसरी ठहरायो जान्न चाहान्छु॥

~कृष्ण पौड्याल~ सृजना चोरी हुन्छ दामको के कुरा। अर्कैले कोपी गर्छन नामको के कुरा॥ मैले रचेको भन्नु पनी ब्यर्थ हुन्छ। पोष्ट भईसकेपछी खामको के कुरा॥

~कृष्ण पौड्याल~ बियोग के हो दु:खमा परेकोलाई थाहा हुन्छ। ज्युदै छ तर आत्मा मरेकोलाई थाहा हुन्छ॥ तिम्ले बुझ्न सक्दैनौ यो प्रेमको सम्बन्धलाई। आफु भन्दा धेरै माया गरेकोलाई थाहा हुन्छ॥

~कृष्ण पौड्याल~ पुरानो सम्बन्ध तोड्यौ र त स्वार्थी भनें। पाईला अर्कै तिर मौड्यौ र त स्वार्थी भनें॥ सँगै बाच्ने मर्ने बाचा कसम खाएको हो। घुम्टो पराईको ओड्यौ र त स्वार्थी भनें॥

~कृष्ण पौड्याल~ आफ्नै हातले आफुलाई बिष पिलाउन तयार छु। गर्छेऊ भने मरेरै विश्वास दिलाउन तयार छु॥ पराई घर भित्रिदैमा जुठो ठानेको होईन मैले। आउछेऊ भने सम्बन्ध अझै मिलाउन तयार छु॥

~कृष्ण पौड्याल~ एक त्यागी अन्त प्रेम सार्ने बानी छैन मेरो। रहेको थोरै आत्मबल मार्ने बानी छैन मेरो॥ सके मद्दत गर्छु तर समस्या बढाउदिन। झुठो कल्पनामा सागर तार्ने बानी छैन मेरो॥

~कृष्ण पौड्याल~ भेट्नु किन पर्यो स्वार्थ पुरा गरेपछी। नलिनु भो मेरो नाम जिउदै मरेपछी॥ सँगै बाच्ने मर्ने बाचा कसम मन्दिरका। सबै त्यागी एक्लै एक्लै तिमी खोली तरेपछी॥

~कृष्ण पौड्याल~ वारी भएछु तिमी नदिको पार नबनिदेऊ। रानो बिना अशुभ मौरिको घार नबनिदेऊ॥ सिक्काको दुई पाटा हौं सक्दिन अलग हुन। समाउदा पोल्ने करेन्टको तार नबनिदेऊ॥

~कृष्ण पौड्याल~ आफ्नो बनाउन माया देखावटी गर्छन यहाँ। बे अर्थका हासो खुसी मुटुभरी छर्छन यहाँ॥ मन भित्रको कालो दाग देख्न कहाँ सकिन्छ र। अन्ध विश्वासको आधारमा भर पर्छन यहाँ॥

~कृष्ण पौड्याल~ उद्धेश्य न बुझी मन पराउनु हुन्न साथी। माया प्रेम बाध्यतामा गराउनु हुन्न साथी॥ तिमी मेरो म तिम्रो स्विकारन बिन्ती। नाना भाती वकाल्दै कराउनु हुन्न साथी॥

~कृष्ण पौड्याल~ बियोगमा पिंडा ब्याथा मल्ने प्रयास नगर। नुन चुक आलो घाउमा दल्ने प्रयास नगर॥ लक्ष्य बिहिन यात्राको गन्तव्य छैन यहाँ। अधुरो जिन्दगी हो चल्ने प्रयास नगर॥

~कृष्ण पौड्याल~ मुस्कान राख कसैलाई बाँट्नु पर्दैन। उसैलाई स्विकार धेरै छाँट्नु पर्दैन॥ बेहोशी छु तर समस्या बुझ्छु अरुको। गल्ती लुकाउन आफ्नै थुक चाट्नु पर्दैन॥

~कृष्ण पौड्याल~ वास्तवमा मैले बोलाएको हैन। भोली भोली भन्दै भुलाएको हैन॥ थिएन गन्तव्य अधुरो यात्राको। स्वार्थ पुरा गर्न डुलाएको हैन॥

~कृष्ण पौड्याल~ कोपिला नै तोड्यौ क्यारे अब फल नफलाऊ। सक्छौ हुर्काऊ बिरुवा जरो खनी नढलाऊ॥ चाहान्थें अती तिम्लाई स्विकारिनौ मेरो माया। बेअर्थका कल्पनामा अतितका घाऊ नमलाऊ॥

~कृष्ण पौड्याल~ अमर हो भन्थ्यौ साईनो तोड्यौ आखिरीमा। सुम्पिएथें मन मुटु फोड्यौ आखिरीमा॥ मुस्कानमा रमाएकी नपुछ्नु थियो आँशु। पापी दृष्य भुलाएर छोड्यौ आखिरीमा॥

~कृष्ण पौड्याल~ शुर अन्तै म सँग माया बसाउनु पर्दैन। रुवाउने नै हो एक दिन हसाउनु पर्दैन॥ तिम्रो जिवन सफल होस रमाएर बस्नु। नाम लाई मेरो आफुमा गसाउनु पर्दैन॥

~कृष्ण पौड्याल~ मलाई उपकार दैवले गर्ला जस्तो छ। मायाको सट्टा घृणा अब सर्ला जस्तो छ॥ उन्को आँशु देख्दा दु:ख लाग्ने गर्थ्यो अती। मैले भन्दा खुसी पराईले छर्ला जस्तो छ॥

~कृष्ण पौड्याल~ भविष्यलाई बिर्साउने मिठा मिठा बात दियौ। साथ रैछ अर्कै सँग मलाई किन हात दियौ॥ भो मेरो जिन्दगिलाई नअल्लार भनेकै हो। सबै शत्रु हँसाएर घात माथी घात दियौ॥

~कृष्ण पौड्याल~ जिवनको वास्तविक कोर्दैछु आज साथी। टुक्रिएको धड्कनलाई जोर्दैछु आज साथी॥ अ सम्भव छ मिलन तड्पिनुको के अर्थ। मित्रताको साईनो मैले तोड्दैछु आज साथी॥

~कृष्ण पौड्याल~ ठानेको हैन जिवन आकाशको फल जस्तो। यती कठोर छैन मन निर्दयीको बल जस्तो॥ रोदन दु:ख पिंडा ब्याथा एक्लै झेल्नु छ। युद्द गर्नु पर्दैन भो राजनितिक दल जस्तो॥

~कृष्ण पौड्याल~ वास्तविकको गजल कोर्ने रहर हैन मेरो। हजुरलाई दु:खीत पार्ने ठहर हैन मेरो॥ सके दिनुस आश्वासन ब्याथा थप्नु हुन्न बिन्ती। मलाई मद्दत गर्नु भन्ने कहर हैन मेरो॥

~कृष्ण पौड्याल~ बिरहका गजल गाउनु अर्थ छैन अब। दोबाटो उन्का निम्ती धाउनु अर्थ छैन अब॥ झुठो रैछ बाचा कसम झुठै रैछ माया। प्रकटमा कसैको आउनु अर्थ छैन अब॥

~कृष्ण पौड्याल~ सधै हिड्न पाईएन जिन्दगिको बाटै मा त । गाह्रो पर्ला तिम्लाई कतै मैले गर्ने आँटै मा त ॥ जिवन साथी बन्न सकिन शत्रु किन ठानेको । सँगै हुनु पर्छ भनेको थिएन नी खाटै मा त ॥

~कृष्ण पौड्याल~ अनगिन्ती छन प्रेमका खातका कुरा नगरौं। जिन्दगिनै पछुताउने बातका कुरा नगरौ॥ मद्दत गर्न सक्दैनौ त दु:ख किन दिएको। जरो सँगै खोदेपछी पातका कुरा नगरौ॥