Tag Archives: कोमल प्रसाद श्रेष्ठ मल्ल – Komal Prasad Shrestha Malla

Translated Poem : Come with your friends and beloved!

~Komal Malla~ Translated by Bhagirath Yogi My country is the country of Mount Everest Please come to view the tallest peak in the world My country is the country of Gautam Buddha Please come to breathe peace Come, with your … Continue reading

Posted in Translated Poem | Tagged , | Leave a comment

कविता : रगताम्य अभिषेककालागि

~कोमल प्रसाद श्रेष्ठ मल्ल~ उस्तै उस्तै परेड ताण्डपका नास बिनासका राता रेखाहरु बस्ति बस्तीका अंग अंग बटारिदै स्वप्नील सपना अन्त्यष्टिमा झुण्डिदैछ फासिका डोरि झै मनुवाका आरोह अवरोहमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : शुभकामना

~कोमल प्रसाद श्रेष्ठ मल्ल~ होस यो मित्रता अजय अमर सुगन्धित फूल सरी । मन फक्राउदै नाच नाच सधै साहित्यकै रङ्ग छरि ॥ नाउ चलाउ त्यस्तो साहित्य सागरमा नथाक कहिले पनि ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : पछि यो फर्कन्न

~कोमल श्रेष्ठ मल्ल~ समय बुझ है पछि यो फर्कन्न तिमी आउ दिलमा पर्खनु पर्दैन जिवनको खाल छ मायको ताल छ मायाको माया छ तर्कनु पर्दैन

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : बुज्रुक कृर्तिकारहरु

~कोमल प्रसाद श्रेष्ठ मल्ल~ लङ्गडो सोखमा बहिरा नेताहरु बुरुक बुरुक उफ्रदै एम्बुस बिछ्याउँन गोला, डाइनामाइट, बन्दुक पड्काउँछन् मेसिनगन भुट्छन, बम, बारुद विस्फोट हुन्छन व्यानेट घोप्छन, ग्रिनेट हान्छन,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : कहिले पनि तिमी हजुर

~कोमल प्रसाद श्रेष्ठ मल्ल~ नहिंड है मस्किएर कहिले पनि तिमी हजुर सम्हालेर मनलाई मुटुभरी फूल हजुर.. बरालिनु हैन राम्रो बन तिमी मेरै हजुर अंगअंग नशा नशा माया छरी डुल हजुर

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : हत्यारा सपना

~कोमल प्रसाद श्रेष्ठ मल्ल~ आँखाबाट, पवित्र गंगा बहिदिन्छ, सायद मृत्युसँग डराएर हो दिन पातलिनु रात बाक्लिनुले भयंकर डरलाग्दो सपना बोकेर सायद सताएर हो । उसले जिन्दगी उडाउँछ सुन्दर शहर देखाउँछ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कोमल प्रसाद श्रेष्ठ मल्लका पाँच हाइकु

~कोमल प्रसाद श्रेष्ठ मल्ल~ मुहार खोल, आफैलाई हेरेर माया कोर्नुछ ।१। मन तराजुमा तिमी अट्न सके गार्‌हो हुन्न है ।२।

Posted in हाइकु | Tagged | Leave a comment

कविता : दुख्यो

~कोमल प्रसाद श्रेष्ठ मल्ल~ म र मेरो कर्तव्य के हो ? सिकाउने एउटा पाठशाला चाहियो, बन्द, हडताल, आगजनी र चक्काजाम, लुटपाट, हत्या, दमन, तोडफोड र हानाहान निस्तेज गर्ने, एउटा वधशाला चाहियो किनकि, एउटा कुर्ची दुख्यो, निरन्तर दुख्यो, निरन्तर दुख्यो ….

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कोमल प्रसाद श्रेष्ठ मल्लका एघार छोकहरु

~कोमल प्रसाद श्रेष्ठ मल्ल~ किन तमसुक ? कस्लाई के दिऊ भए पो दिनु ? अरुले पनी केही दिए पो लिनु ॥ त्यसैले लिनु र दिनुको तमसुक किन ? के का लागी गर्नु ??

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment