Tag Archives: Kewal Ganga Gurung

~केवल गंगा गुरुङ~ अव मैले भने जस्तै तिमीले हुनै पर्छ मलाई साथ लिई तिमी संसार डुल्नु पर्छ च्याति दिनेछु म ति म्रो आँखाबाट लालचका पोष्टरहरु खोली दिनेछु म तिम्रो आँखामा बाँधिएका अन्धकारका पट्टीहरु अव मैले भने जस्तै तिमीले हुनै पर्छ … Continue reading →

~केवल गंगा गुरुङ~ तिम्रो घरको वलियो खम्वाहरु हेर आज खोक्र्याई सके तिमी खेल्ने आँगन केहि पड्कीएको थर्कनाले भ्वाङ परिसक्यो न त गनि साध्य छन् यहाँ मुर्दाहरु न त गनि साध्य छन् यहाँ अपाङ्गहरु

~केवल गंगा गुरुङ~ प्रिय छोरा तिम्रो आनन्दमय जीवनमा म दुखी रहेको तिम्री आमा नेपालको तर्फबाट धेरै मायाँ कसरी सुनाउँ तिमीलाई मेरो खवर छोरा साँझ विहान करैकरले खान्छु कहिले मुटु मै घोच्छ त कहिले पैताला तिर लुच्छ यो शरीर सवै एकै … Continue reading →

~केवल गंगा गुरुङ~ आज विहानै देखें एकनासले मुसल धारे वर्षा यी पहाडिया गोरेटोहरुमा जताततै भासीएका अवरोध छन् सारा बाटाहरु कहि कतैजाउँ भन्दा त्यहि वेला चस्किएर

~केवल गंगा गुरुङ~ यी रुखका हाँगा पातहरुले उचाई छापी दिएर मेरो जिन्दगीको लहरा मौलाउँन पाएन फेदमै गुज्रिरहेको मेरो जिन्दगीलाई

~केवल गंगा गुरुङ~ निचोरी-निचोरी पिउँ रस मेरो ज्यानमा कति छ तीर्खा सवै मेटार्इ देउ तिम्रो मनमा कति छ तिम्रा ती प्यासी मनहरुलाई

~केवल गंगा गुरुङ~ मेरा आशाका किरणहरु डुब्न लागेको घाम जस्तै भएछन् जलिरहेको दियो पनि निभ्नै लागेछ कस्तो हुरी आयो प्रिये ! तिम्रो र मेरो माया बीच

~केवल गंगा गुरुङ~ टेकिएका कोमल धर्तीमा जव अप्रत्यासीत चट्याङ्गहरु बेजोडले बर्षीदिन्छ यी अल्हादित मनहरु टुक्रा टुक्रा वनि उछीट्टीन पुग्छ तव जोड्नलाई अस्विकार गर्छन् यी संसारका प्रशिद्ध विचारहरु कतै अलच्छिनाको लान्छाना लगाउँछन्