Tag Archives: जीवनस्पर्शी – Jiwansparshi

~जीवनस्पर्शी~ ओ कवि ! भिग मागिरहेछन अवला नारिहरु लुटिइएका अस्मिताको तिमी किन मस्त छौ बयान गर्न ओठमा लगाइएको लालीको बुढी आमा अझै एक मुठी सास रोकेर बाचिरहेछ पर्खाइमा बेपत्ता छोराको

~जीवनस्पर्शी~ जब म देख्छु आज पनि जताततै गाउहरुमा ,बस्तिहरुमा ढल्न लागेका कतै टेको लगाइएका खुइलिएका लतृएका बूढो रुखझै आस्थाका मनहरु

~जीवनस्पर्शी~ एउटा बटुवा अँध्यारो पथको यात्रा गरिरहेछ र सगर्व भनिरहेछ मेरो यात्रा उज्यालोतिरको हो जहाबाट भेट्न सकिन्छ लेनिनको सपना

~जीवनस्पर्शी~ आज स्कुल मरेको छ यो अचेत अचेत लम्पसार छ फगत फलामे गेटदेखी सुनसान लाइब्रेरीसम्म । स्कुल ज्ञान निर्माण गर्दैन लम्पसार छ अक्षरहरुको सेतो पानामा स्कुल नया बाटो पहिल्याउदैन

~जीवनस्पर्शी~ रोज डेको रातो गुलाफले लजाएर रातो भए प्रपोज डेको प्रेम प्रस्तावले पग्लिएर पागल भए

~जीवन स्पर्शी~ रातो क्षितिज छुने सपनाहरु जब मेटिन्छन डस्टरले पेनका निबहरुले किचिएर लास बन्छन बाध्यतामा तिमी सोध्छौ सपना किन मर्यो ?