Tag Archives: ज्याकब खालिङ – Jacob Khaling

कविता : मेरो कलमलाई मेरो आज्ञा

~ज्याकब खालिङ~ आज , एकापट्टी सुनको थालमा चाँदीको चामल जस्तो टुक्राहरु राखेर अनि अर्कोपट्टी पात गांसेर बनाएको टपरामा एक सरो दाल-भात राखेर म मेरो कलमलाई आज्ञा गर्दैछु –

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म बाँचेको मान्छेको बस्ती

~ज्याकब खालिंङ~ म बाँचेको मान्छेको बस्तीमा आजकल मान्छेहरु नै संकटमा बाँची रहेकाछ्न्. म बाँचेको समाजको सोचाईबाट कसरी हो कुन्नि मान्छे हुनुको बिचारहरु पलायन भई सकेका छन्.

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment