Tag Archives: ऋतिक यादव – Hritik Yadav

कविता : म मधेस बोल्दैछु

~ऋतिक यादव~ विभेदको खुल्ला तरङ्गमा पराधीन म सहारा वेगर विमार छु राजनीतिको तकरारमा सीमित म सधैं आन्दोलन गर्न तयार छु म मधेस बोल्दैछु।।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नेपाली आमाको फिराद

~ऋतिक यादव~ मैले मेरो सन्ततिलाई अजङ्गको इतिहास दिएँ अतितको हजारौं अनुसन्धान दिएँ विरताको सच्चा मीथक हुने वरदान दिएँ तर, आज मेरो माटोमा भ्रष्टाचारको बाली पलाउँछ न्यायको अवसानसँगै बलात्कारी गदगदाँउछ मेरो सन्ततिलाई खाडीको पैतालिस डिग्री सुहाउँछ अन्तिम बेला हन्डरको परिपक्वता सुनाउँदै … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

भोजपुरी कविता : मधेशी शहीदके पुकार

~ऋतिक यादव~ निर्दोष मधेसीयापे दिन-दहाड़े गोली चलल कबले चली चमड़ाके रङपे दमनके बौछार हो हर बखत शासकके झुट्टा आश्वासन मिलल केहु ना सुनलक मधेसी शहीदके पुकार हो ! आधा आवादीके खुनमे खौलत जखम रहल कबले होत रहि सौतेला अइसन व्यवहार … Continue reading

Posted in भोजपुरी कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : दशैँ आयो रे !

~ऋतिक यादव~ समयको यो कठगरामा हेर दशैँ आयो गरौंला शान्तिको जोरदार कामना हामी सबैको मनमस्तिष्कमा हेर मिठास आयो हेराऔंला खुब प्रगाढ भक्तिभावना हामी। सबैको मनोकामना पुरा हुने बेला आयो, गरौला दुर्गा माताको खुब आराधना हामी

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कठै मेरो देश

~ऋतिक यादव~ वीर गोर्खालीको साहसले परिचित देश शान्तीको दुत बुद्ध जन्माएको देश सर्वोच्च शिखर सगरमाथा भएको देश मन्दीरै मन्दिरले भरिएको सुन्दर देश

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : शत्रुलाई खुल्ला पत्र

~ऋतिक यादव~ जरुर म तिम्रो कालान्तरदेखिको प्रतिवादी एकपटक मेरो खुल्ला अपिल सम्झिदेऊ उपसंहारको पुण्य कदम उठाई तिमीले दृढताको परिष्कारवादलाई फालिदेऊ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : दोषी जिन्दगी

~ऋतिक यादव~ हे जिन्दगी ! तिमीले मेरो मानवताको अजिब कला बगाइदियो , अहङ्कारको खाल्डोमा एक्लो छाडेर , कल्पनाको आजीवन भक्त बनाएर अल्झाइदियो , आत्माले कहिले सन्तुष्टि पाएन , विभेद र बिचल्लीको खुल्ला देशमा मलाई पठाइदियो ,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : एक दिन

~ऋतिक यादव~ हरेक क्षणहरु सदाका लागि यथावत् रहने छैन एक फरक संसारको उदघोषले जन्म लिनेछ एकदिन मानवको कर्मको अजिब फल देखिनेछ मायारुपी संसारमा बर्वादीको अहंकार फैलिनेछ ! एकदिन ठुल्ठुला इमारतहरु मात्र खडा हुनेछ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : वाम एकता बारे !

~ऋतिक यादव~ कोही भन्छ माओवादीको एमालेमा विलय भएछ कोही भन्छ राजनीतिमा एकहोरो प्रलय आएछ ओलीले पानीको शुत्र जान्दा कांग्रेस छटपटाएछ अब रुखको अक्सिजन हेर्दाहेर्दै वामहरुले खाएछ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : एक बाल श्रमिक भन्छ..

~ऋतिक यादव~ आशालाई चाही निराशा बनाएको यो मेरो जीवन कतै त्यो ममताको सागरमा लुप्त हुन पाउँछ कि ? मायारुपी संसारबाट नै हराएको यो मेरो जीवन कतै जीवनमा नौलो मोड र सभ्यता हेर्न पाउँछ कि? पैसापैसा जुटाउन असक्षम सावित यो मेरो … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : भिखारी बेहाल छ !

~ऋतिक यादव~ अरूका लागि मात्र भई घृणाको एक दरार कल्पना बेगर हेर ऊ भिखारी बेहाल छ एक मुठी चामलको नारालाई बनाई आधार कल्पनाको खोजमा हेर भिखारी बेहाल छ। छैन केही खानपिन,मर्नको नै हाहाकार छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : महाभुकम्पको सम्झना

~ऋतिक यादव~ हे प्रकृति ! तिमी त पक्कै बहुत विलक्षण प्रतिभाको रहेछौं कहिले त आफ्नो मन्त्रमुग्ध कोमलताको ओझेलमा पार्छौ, त कहिले मायारुपी संसारलाई एक क्षणमै तहसनसह गर्छौ भुकम्पको स्वरमा मात्र आठ हजार नेपालीलाई मारीदीन्छौ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नयाँ वर्षको सौगात

~ऋतिक यादव~ नयाँ वर्षमा नयाँ उमङ्गका लहरका साथ प्रस्तुत भइहाल्नु , तिम्रा हरेक दिन नै सफलताको मतलबी सरोकार बन्नेछ , नयाँ प्रतिभाको खोजी गरि एक नयाँ पहिचान बनाइहाल्नु, तिम्रा अगामी दिनमा क्रान्तिको जोडदार एपिसोड बन्नेछ । विश्वासको केन्द्रविन्दु भई सत्यताको … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सुशासन प्रवर्द्धन र संघियता

~ऋतिक यादव~ संघियताको चुनौतीमा सुशासन कसरी एकसाथ हिड्न सकिएला, कानुनी सर्वोच्चता र पारदर्शीताको अभाव मुलुकमा कहिले सक्लान्, कुशल राजनीतिक एजेण्डासँग कसरी एकसाथ हिड्न सकिएला, राजनीतिक चुनौतीले भरीभराउ सुशासनको प्रतिक्षा कहिले सक्लान् अर्थतन्त्रको जग खल्बल्याउनेहरु लाई कसरी हटाउन सकिएला, नितीगत भ्रष्टाचारमा … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : विदाई पत्र

~ऋतिक यादव~ तिम्रा प्रयासका हरेक पाईलाले सफलता चुमोस्। पक्कै राष्ट्रलाई तिमीजस्ता खम्बाको जरुरत हुनेछ। तिम्रा परिश्रमको कदर यो समुच्च संसारले गरोस्। तिम्रा प्रशंसा गर्नेको अन्नत विकराल भिड हुनेछ। आकाशमा तारा हेर्नेमा भीडमा मेरो नयन तर्सोस।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment