Tag Archives: ज्ञानुवाकर पौडेल – Gyanuwakar Paudel

~ज्ञानुवाकर पौडेल~ वर–पिपलको कहानी नसोध कसरी बित्यो जवानी नसोध कहिले झरेछन् यी पातहरू किन रोजें यो विरानी नसोध

~ज्ञानुवाकर पौडेल~ देख्नमा ऊ साह्रै हतास लाग्थ्यो जिन्दगीसित थियो कि ऊ निरास लाग्थ्यो ओठमा खेल्थ्यो मुस्कान कहिलेकाहीं आँखा तर किन हो उदास लाग्थ्यो

~ज्ञानुवाकर पौडेल~ जिन्दगी छैन अचेल जिन्दगी जस्तो हेर्नुस् न ! मान्छे भो आज कति सस्तो हेर्नुस् न ! ! सामाजिक अभिशापका यी क्रूर श्रृङ्खलाहरू रोपे कल्ले ? सुनेर पनि सब गर्छन् नसुने जस्तो हेर्नुस् न !

~ज्ञानुवाकर पौडेल~

~ज्ञानुवाकर पौडेल~ जिन्दगी छैन अचेल जिन्दगी जस्तो हेर्नुस् न ! मान्छे भो आज यहाँ कति सस्तो हेर्नुस् न !! हत्या र ध्वंशका यी क्रुर शृंखलाहरू किन ? सुनेर पनि सब गर्छन् नसुने जस्तो हेर्नुस् न !!

~ज्ञानुवाकर पौडेल~ मेट्न कसैले यहाँ कसैको नाम भएन गतिलो तिम्ले’नि गरेको कुनै काम भएन जता हेर्यो उतै देख्छु अचेल रावण मात्रै सीतालाई बचाउन यहाँ एउटा राम भएन

~ज्ञानुवाकर पौडेल~ बिर्सन पनि गाह्रो लाग्छ सम्झन पनि अप्ठ्यारो लाग्छ । मन पर्दैन सत्ते फूल मलाई काँडा बरु प्यारो लाग्छ ।

~ज्ञानुवाकर पौडेल~ बर्बाद घर नहोस् कसैको खरानी रहर नहोस् कसैको जुध्दैमा आँखा उसैसित घायल नजर नहोस् कसैको

~ज्ञानुवाकर पौडेल~ नदेखौं क्यारे सपना अब नयाँ आवासको निकट छ जब भविष्य मेरो बनवासको थचारिनु परेपछि धर्तीमा नराम्रोसित फेरि किन देख्नुपर्‍यो सपना त्यो मुक्त आकाशको

~ज्ञानुवाकर पौडेल~ विचारको खेती थालेछ कविले अक्षरको माहुरी पालेछ कविले छाडेर चहार्न अब मठ-मन्दिर कस्तो यो क़दम चालेछ कविले

~ज्ञानुवाकर पौडेल~ ठट्टैठट्टामा कस्तो यो प्यार भयो होला खेलखेलमै त्रि्रो शिकार भयो होला । फुट्यो होला पहिले त संयमको बाँध सानो सियो अनि तरबार भयो होला ।

~ज्ञानुवाकर पौडेल~ सिउँदो तिम्रो जब ओभानो लाग्यो घर आफ्नो पनि बिरानो लाग्यो नजुराए पनि मेल दैवले हाम्रो सम्बन्ध भने सारै न्यानो लाग्यो

~ज्ञानुवाकर पौडेल~ मेट्न कसैले यहाँ कसैको नाम भएन गतिलो तिम्ले’नि गरेको कुनै काम भएन जता हेर्यो उतै देख्छु अचेल रावण मात्रै सीतालाई बचाउन यहाँ एउटा राम भएन

~ज्ञानुवाकर पौडेल~ कायम आफ्नो पहिचान राख्नु ! जारी तिम्रो अडान राख्नु ! सानालाई गर्नु धेरै माया ठूलाको संधै मान राख्नु !

~ज्ञानुवाकर पौडेल~ मिल्दैन विचार आफ्नो त घरमा पुरानै छ संस्कार आफ्नो त घरमा । बन्ने हो भने यो मरुभूमिको कवि पाक्दैन परिकार आफ्नो त घरमा ।