Tag Archives: ज्ञानेन्द्र गदाल – Gyanendra Gadal

~ज्ञानेन्द्र गदाल~ आउनै पर्ने थियो राजा, साहस बोकी आयौ गरीवको मुहारमा एउटा सानो खुशी ल्यायौ । मनभरी वनभरी आगो सल्की राको बेला

~ज्ञानेन्द्र गदाल~ कसको छ बाँच्नुमा श्रेय, सोचिहेर त गम्भीर भै आमाको ममता भन्दा, छैन माथि अरु कुनै | हिजो हामी कहाँ थियौं, हाम्रो अस्तित्व के थियो ! हिंड्दै जाँदा यात्राभरी, केके कुराले ठाउँ लियो !!

~ज्ञानेन्द्र गदाल~ भन्छन् हजुर बैगुनीलाई, गुनैले मार्नु विपत्तिमा पनि कैले, हिम्मत नहार्नु यति गर्न सकेदेखि, स्वच्छ हुन्छ मन जोगाइराखे बचाइराखे, सधैं आफ्नोपन । विश्वास जित्न सकिंदैन, कुरा काट्नेको झुटो कुरा गरी–गरी, माया साट्नेको

~ज्ञानेन्द्र गदाल~ रिसले होइन मायाले पो, संसार जितिन्छ आफ्नै मनभित्र खोज, बुद्ध भेटिन्छ । सत्कर्मले जिन्दगीलाई, बाटो देखाउंछ सत्धर्मले जिन्दगीलाई, जिउन सिकाउँछ

~ज्ञानेन्द्र गदाल~ तिमी उदायौ जून बनेर यो रातको अंधेरिमा, मात्र वादल नलागोस् अब चाहिन्न विहानी मझेरिमा । दिनको वयान म के गरुं, रोएकै छु सधैं फगत बरु आनन्द छ रात मै, तिमी हुंदाको यो बखत । तिम्रो शितल रोशनीले