Tag Archives: गुरु प्रसाद मैनाली – Guru Prasad Mainali

~गुरुप्रसाद मैनाली~ “शशी ! बिहे गछ्र्यौ ?” “अनुहार नपरेको मुख !” शशीले चोसो पसारेर भृकुटी खुम्च्याएर आँखा तर्दै भनिन् । “भन्दिनौ पोक्ची ! ल्याऊँ गँगटो ? “सानुदाइ ! बिन्ती छ, भन्छु ।”

~गुरुप्रसाद मैनाली~ (स्थान: चामेको घरको आँगन। छेउमा जूठेल्ना र अर्कोपट्टी भैंसीको गोठ छ। समय साँझ पख। चामे खेतमा काम गरेर लखतरान भई धुस्रे-फुस्रे भएर कोदालो भितामा सिउरिएपछि टोपीले निधारको पसीना पुछदै पिढ़ी टुसुक्क बसेर तमाखू बेह्रेर सल्काउंदै स्वास्नीलाई कराउंछ।) चामे: … Continue reading →