Tag Archives: घिमिरे युवराज ‘कर्जुना’ – Ghimire Yubaraj ‘Karjuna’

~घिमिरे युवराज ‘कर्जुना’~ १ सवारी चालकहरु अचानक बाटो परिवर्तन गर्छन् पछाडिकालाई पत्तै नदिई । नेताहरुले पार्टी परिवर्तन गरे जस्तो आफ्न वाचा र सिद्वान्त परिवर्तन गरे जस्तो । अनि हुन्छ दुर्घटना बीच सडकमा संबिधान सभा भवन अगाडि ।

~घिमिरे युवराज ‘कर्जुना’~ घुम्न छोडेको साइकलको डाइनामो र मन उस्तै उस्तै लाग्छन् अध्यारोमा साइकल जस्तै गुडिरहेछ जीवन क्रान्तिपछिको विहान् अखवारमा छापिएछ विजय जुलुसमा आफ्नो तस्विरसँगै

~घिमिरे युवराज ‘कर्जुना’~ बल्नको लागि पनि निक्कैबेर कुर्नु पर्ने छ मेरो लासले आर्यघाटको किनारामा लमतन्न बाँसमाथि र कोही आफन्तले झन्झट बेहोर्ने छ मेरो अनुहारबाट झिँगा धपाउन । र, आफ्नो बल्ने पालोमा आगो, आगो, अागो ! हे प्रकृति ! आगो !! … Continue reading →

~घिमिरे युवराज ‘कर्जुना’~ हिजो राज्यलक्ष्मी जङ्गबहादुर महेन्द्र वा ज्ञानेद्र सत्तामा हुँदा जसरी फिल्टर गरेर सुन्थे जनताको कुरा त्यो भन्दा नालायक छ आजको सत्ता । चेतनाहीन, प्राज्ञिकताहीन, मानवताहीन यो मुलुकको सत्ता जिब्रो लटरपटर पार्छ र आफैँले बोलेको कुरा पनि बिर्सन्छ । … Continue reading →

~घिमिरे युवराज ‘कर्जुना’~ यो पहाड साह्रै छुच्चो छ हुनेखानेहरुको लागि यहाँ जति आनन्द छ कामगरी खानेहरुको लागि यो जिन्दगी पेरुङ्गेको चेपबाट हिंडे जस्तै हो । मजदूरी गरी खाने कयौं आदाङ्बेहरु साहुको भारी बोकेर मधेस झर्छन् कति मुग्लान पस्छन् । बाँच्ने … Continue reading →

~घिमिरे युवराज ‘कर्जुना’~ मेरो आत्महत्यापछि यस्तरी रोए केही दर्जन मानिस मानौं- उनीहरुले संसारकै आफ्नो प्रिय जिनिस गुमाए । देखेर मेरो मृत शरीर थप केही दर्जन मानिसहरूले

~घिमिरे युवराज ‘कर्जुना’~ ढ्याङ ढ्याङ ढ्याङ ढ्याङ ढ्याङ ढ्याङ हन मन हन मन हन मन आज अचानक आफ्नै मन्त्रले काम गरेन मेरो यो झान्क्री ढ्याङ्ग्रोले किन कुनै प्रेतलाई भागाएन ? ढ्याङ ढ्याङ ढ्याङ… मसानघाटमा बसेर

~घिमिरे युवराज ‘कर्जुना’~ मेरो बुद्धले उघारेको आँखा त्यो होइन जहाँबाट देखिरहेका छौ तिमी मेरो महाकविले देखेको चन्द्रमा त्यो होइन जहाँ टेकिरहेका छौ तिमी मेरी आमाले ‘देउतीमाता’ सिकाएको लक्ष्यको शितल चन्द्रमा के तिमी शौचालय सोचिरहेछौ ? मेरा बाबाले उपदेश पढाएको बोधी … Continue reading →