Tag Archives: गण्डकीपुत्र -Gandakiputra

~गण्डकीपुत्र~ आज अचानक हरायो बादलको जङ्गल र प्रकट भयो विहानको तेज लिएर आँगनमा फूलहरुको जुलुश सुस्केराका सबै महाकाव्यमा आगो सल्काएर केवल कविताको मात्र बजायो नविन सारङ्गी र म जीवनको अप्ठ्यारो डिल पन्छाएर सुटुक्क आँए तिम्रो ममताको सँघारमा र रमायो हाम्रो … Continue reading →

~गण्डकीपुत्र~ सुसेली हाल्दै झंरु तिम्रो स्निग्ध्ताको पवित्र फांटमा गाउँ जङ्गलको आबाज टिपेर गीत फूलको रङ्ग पैचों मागेर चित्र उतारुं तिम्रो आँखाको र शब्दकोष बाट चोरेर सुन्दर शब्दहरु लेखौं तिमीलाई कवितामा । आकाशलाई अलि माथि उचालेर बनाउँ तिम्रो लागि अग्लो घर … Continue reading →

~गण्डकीपुत्र~ झर्रो शब्दजाल बुनेर चौबन्दिको गित लेख्दैमा भिर ठुलेको भोको पेट र नाङ्गो आङ्ग देख्दैमा मानवताको टाउकोमा शिखण्डी तरवार नचलाउने संदेश बोल्दैमा बाहिर सुकिला देखिएका कालाहरुको कपटी पोल खोल्दैमा तिमि भेला भएर बाँचेको कविताले छुनै सक्दैन झुम्रे साहित्यकार तिमीसंग दरवार … Continue reading →

~गण्डकीपुत्र~ जब निस्किए सडकमा भेटिए थुप्रै मान्छेहरु | मान्छेहरु कोहि चुपचाप हिडिरहेका कोहि हल्ला गर्दै हिडिरहेका कोहि बुद्धजस्तै शान्त कोहि हिटलरजस्तै क्रुध्द हजारौको भिडमा हजार थरि मान्छेहरु | त्यही भिडमा समताको गीत गाउने एउटा मान्छे भेटे मैले अनुहारमा ज्योति बोकेर … Continue reading →

~गण्डकीपुत्र~ छोपिन्छ विष राख या अमृत जीवन राख या मृत्यु पर्दा लगाएपछि बाहिरबाट केही देखिँदैन मात्र देखिन्छ पर्दा जसरी झोलाभित्र मासु बोके पनि सातु बोके पनि