Tag Archives: Dutendra Chamling

कविता : संवाद

~दुतेन्द्र चाम्लिङ~ पत्रपत्रिका भन्नुहोस् या भन्नुहोस् टेलिभिजन रेडियो भन्नुहोस् या भन्नुहोस् अरु कुनै सामाजिक सञ्जाल जताततै उठिरहेको छ झिल्का तर निभाईरहेछ कोही जो आगोको मात्रै होइन उज्यालोको पनि विपक्षमा छ आगो, त्यो, मानिसको सबैभन्दा पुरानो र बृहत भाषा हो मानिसले … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बृद्धाश्रम

~दुतेन्द्र चाम्लिङ~ संसारकै सबैभन्दा ठुलो बृद्धाश्रम मेरो देशमा छ बृद्धाश्रम – जसको उत्तरआधुनिक तिर्थस्थलहरु छन् – भारत चीन बेलायत अमेरिका

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

Translated Poem : When a Lie Becomes Imminent

~Dutendra Chamling~ Translation: Mahesh Paudyal ‘Prarambha’ As children, we marveled at the flights of Demossile Cranes flying hither from across the Koshi crooning melodies of their heart. filed in a line like a wreathe Before long, they would dart away … Continue reading

Posted in Translated Poem | Tagged , | Leave a comment

कविता : चरीको दूधले भरिएको–रित्तो दुनेरी

~दुतेन्द्र चाम्लिङ~ बाँच्नुको नाउँमा हरेक बहाना दुहेर बाँचेजस्तो गर्नु वाह ! क्या बेजोड अभिनय बहाना खाली बहाना मात्रै नभई सिलसिला जो बनिदिन्छ र, मान्छे भन्ने जन्तुचाहिँ जे होस् बाँचिदिन्छ कमसेकम एउटा विकल्प रहेसम्म दौडिँदै–बाँच्नुदेखि बाँच्नुसम्म एउटा डरलाग्दो ठूलो ब्लाक होल … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नीलो सपना

~दुतेन्द्र चाम्लिङ~ बादल प्रधानमन्त्री – बादल आँप सभासद – आँप नीलो धुवाँ शिक्षामन्त्री – नीलो धुँवा बेरोजगारी उत्पादन गर्ने विश्वबिद्यालयको एउटा उत्पादित थोक म मेरो मस्तिष्कको भाउ बजारको खसीको गिदीको जति पनि छैन भन्नलाई त भन्छन् मेरै मति पनि ठिक … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बाँच्छ ढाँटेर एउटा बाउ

~दुतेन्द्र चाम्लिङ~ सानो छँदा हिउँदमा पारि—कोशी पारि बाट आउँथे अक्कासमा माला जस्तो भएर ‘क-याङकुरुङ क-याङकुरुूङ’ गर्दै क-याङकुरुङहरु अनि जान्थे माथि उर्लेनी डाँडा हुँदै उँभो लेक—ट्याम्के तिर हाम्रो आमा भन्नु हुन्थ्यो— “केटाकेटी हो, काँक्रा रोप्ने बेला भएछ” अनि खोज्नु हुन्थ्यो—रोप्नु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment