Tag Archives: Dr Jyotipunja Suresh

~डा सुरेश ज्योतिपुञ्ज~ होस् दिगो शान्तिको स्थापना एसपाली। सबै नेपालीमा शुभ कामना एसपाली। दन्त्य-कथा भयो राज्य पुरानो प्रभुको, गर्ने त्यो परकै कुरा प्रार्थना एसपाली। रक्ष्या गर्छु भन्नेले नै तोडेको देखियो, हुनुपर्यो कानूनको पालना एसपाली।

~डा सुरेश ज्योतिपुञ्ज~ बाहिरी त्यो रङ्गरुपको मात चाहिदैन। मायामा वाचाकसमको खात चाहिदैन। सम्झिराखे हुन्छ,मनभित्र देउतालाई, चढाउन उसलाई फूल-पात चाहिदैन। बनपाखालाई रातो,गुरास भये पुग्छ, इन्द्रेणिको जस्तो रङ्ग सात चाहिदैन।

~डा सुरेश ज्योतिपुञ्ज~ सिरमा लाग्दा कालो बादल छाना भरिभरी। देशको कथा लेख्ने को छ पाना भरिभरी। पराइकै भरमा खाने ठुलै दाउ रे हजुरको, पाउनु भो पोल्टामा कति दाना भरिभरि। सुनकै थाली हजुर महलमा बस्नेलाई, छैन कसैलाई एक पट खाना भरिभरी।

~डा सुरेश ज्योतिपुञ्ज~ मनको घाऊ, धुन आउँदैन। अचेल मलाई, रुन आउँदैन। फूलभित्र केशरी, चुम्ने कसरी, भवराँजस्तो,भुनभुन आउँदैन। फूलभन्दा लाग्छ,पातको माया, काँडा वरिपरी, छुन आउँदैन।

~डा सुरेश ज्योतिपुञ्ज~ हुन नहुने हुन खोजेँ , आज मलाई माफ गर। तिमीलाई छुन खोजेँ , आज मलाई माफ गर। सुनाउँदा कथा आफ्नै, बिर्सिएछु तिम्रो कथा, बैगुनी भै गुन खोजेँ , आज मलाई माफ गर। न त खस्यो मेरो आसुँ,न … Continue reading →

~डा ज्योतिपुञ्ज सुरेश~ राजा द्यौता,बुद्ध दैत्य,लत्याउने मान्छे कस्ता! तातो तेल सत्य माथि,खत्याउने मान्छे कस्ता! गाढ्या लास ब्युँताउँछु,बन्दुकैले मन्त्र हानी, ढोँगी आज बाबा भयो,पत्याउने मान्छे कस्ता!

~डा ज्योतिपुञ्ज सुरेश~ भो अब मुटुमाझ, बस्न नआउ। बिशालु छौ तिमी, डस्न नआउ। एकान्तमा रुदै,झिक्ने बानी मेरो, काडाँसरी मनभित्र पस्न नआउ।

~डा ज्योतिपुञ्ज सुरेश~ अरुनिम्ति रुन पाए, जाती हुन्थ्यो कति। घाऊ तिनै धुन पाए, जाती हुन्थ्यो कति। हिरामोती बहुमुल्य,फलामैको भाउ छैन, पित्तलैमा सुन पाए, जाती हुन्थ्यो कति।

~डा ज्योतिपुञ्ज सुरेश~ लडाईमा बन्दुक बोके,राजा हुन्छ यहाँ। मैदान ईराक,काबुल, गाजा हुन्छ यहाँ। नियम हो प्रकृतिमा,अन्याय निर्धामाथि, कमै मात्र बलियोचाँही,खाजा हुन्छ यहाँ।

~डा ज्योतिपुञ्ज सुरेश~ मिलनभन्दा अचेल,बिछोड गजबको। जिन्दगानी घटाऊ,कि जोड गजबको। छुट्या पनि होइन,मिल्या पनि होइन, कहाँ जाने हजुर, यो मोड गजबको।

~डा सुरेश ज्योतिपुञ्ज~ न त वार भो, न त पार भो। न त जीत भो, न त हार भो। कहाँ सुनायेँ,कथा जीवन, न त पुरा भो, न त सार भो।

~डा ज्योतिपुञ्ज सुरेश~ बिचारमा नयाँ चहल,पहल लेख्न थालेँ। लेख्दै जान थालेपछी,गजल लेख्न थालेँ। फुटिजाने डर सधैं ,सिशमहल सपनाको, पुरानो यो झुपडिलाई,महल लेख्न थालेँ।

~डा सुरेश ज्योतिपुञ्ज~ कहिले नफुट्ने जनताको यो बोली जिन्दाबाद। तिनै निमुखालाई सिध्याउने गोली जिन्दाबाद। बगाइदिये भईगो रगत अरुको चाहिये जती, खेल उही रातो रङ्गको फेरी होली जिन्दाबाद।

~डा ज्योतिपुञ्ज सुरेश~ हुन्छ क्यारे ठुलै काम ,तिम्रो शहरमा। तिमी आँफै बदनाम, तिम्रो शहरमा। कलियुगमा लौ,सिताको अग्निपरिक्ष्या, कती धेरै रामैराम, तिम्रो शहरमा। प्यारो मलाई आफ्नै,पापीहरुको गाउँ, सुनेको छु ठुलै धाम, तिम्रो शहरमा।

~डा सुरेश ज्योतिपुञ्ज~ नहोला कि मिठो ,लय लाग्न थाल्यो। गजल कस्तो भयो,भय लाग्न थाल्यो। एउटा थिएँ म, बाँकी उनान्सय के ? गजलमै भेटेँ आँफै,सय लाग्न थाल्यो।