Tag Archives: Dilli Malla

~डिल्ली मल्ल~ अचेल साँझ नपर्दै पड्किन थाल्छन् सहर छेऊमै “बहिस्कारवादी सकेट बम”हरु र, तर्साउन खोज्छन् ब्यालेट बक्सहरुलाई तर, किन–किन मलाई बम पड्किदा पनि रमाइलै लाग्छ । अचेल हरेक बिहान

~डिल्ली मल्ल~ निष्ठूर पृयसीको पर्खाइमा पर-परसम्म नजर डुलाइरहेको कुनै व्याकुल प्रेमीजस्तै हामी पर्खिरहेछौँ निरन्तर निरुत्तर विकट विगतको समृद्ध सपना र, गन्ती गरिरहेछौँ हर सेकेण्डहरु वटुवाहरु आइरहेछन्-गइरहेछन् गइरहेछन्-आइरहेछन् र नापीरहेछन्

~डिल्ली मल्ल~ जब देखिदै जान्छन् विकट विगतका उन्मुक्त सपना र, सम्झन्छु– आफ्नै शिरमाथिको विद्रुप वर्तमान परेलीको पहाड नाघेर उर्लिन थाल्छन् कर्णालीका छालहरु आँखै अगाडि घुमिरहन्छ आफ्नै चिहान खन्न गैती र बेल्चा बोकेर कुदिरहेका योद्धाहरुको लस्कर

~डिल्ली मल्ल~ हरेक बिहान म फक्रिदै गरेका कलिला फूलहरुको माझमा उभिएर उदाउँदै गरेको रातो लालीमा चुम्न चाहन्छु हरेक बिहान म प्रसव वेदनामा छट्पटाइरहेकी गर्भिणी रातलाई बिदा गरेर जन्मिदै गरेको सुन्दर बिहानी भेट्न चाहन्छु

~डिल्ली मल्ल~ मलाई विश्वास छैन– आज म नयाँ कविता लेखिरहेछु र, भोलि कुनै अखबारको साहित्यिक पेजमा वा कुनै साहित्यिक अनलाइनको पृष्ठमा वा कुनै साहित्यिक फेसबुकको भित्तामा मेरो फोटोसहित यी पंक्तिहरु झुण्डिनेछन् कविको परिचय खोज्दै र, दुनियाँले घोषणा गर्नेछन् नेपाली साहित्यको … Continue reading →

~डिल्ली मल्ल~ सपनाले देश सरेपछि विपनाले भेष फेरेपछि खैँ, के भयो-भयो हिजो संसारै लाग्ने गाउँबस्ती आज बिरानो-बिरानो भएझैँ लाग्छ हिजो मुटु नै लाग्ने साथी सङ्गी आज पराई-पराई भएझैँ लाग्छ हो कमरेड, देश हराएजस्तो न भेष हराएजस्तो यो सुनसान-सुनसान शहीद गाउँबाट