Tag Archives: दिव्य गिरी – Dibya Giri

~दिव्य गिरी~ आमा ! हिजोआज मलाई टेलिभिजन हेर्ने मन छैन टेलिभिजनको पर्दामा जति पनि अनुहार देख्छु तिनीहरूलाई देखेर मलाई घृणा लाग्छ तिनका बोली र तिनका भाषण सुनेर मलाई वाकवाकी लाग्छ र तिनका हाँसो देखेर मलाई आश्चर्य लाग्छ आमा !

~दिव्य गिरी~ मोडमा आँखा जुधेपछि मुटुको ढुकढुकी अझ बढेपछि मनभित्र मायाको भुल्का उठेपछि छातीभित्र पिरतीको ज्वाला सल्केपछि तिम्रो तस्बीर दिन-रात सजाएकै हो आँखामा र तिम्ले हाँसिदिँदा मात्र पनि छातीभित्र भुर्इंचालो जाँदा मनको शान्त तलाउमा

~दिव्य गिरी~ न चाडपर्व न उत्सव नत कुनै जात्रा बेला-कूबेला बाटो, दोबाटो र चौबाटोमा झयाली र ढोलकको तालमा मान्छेहरूको भीडभित्र मुकुण्डो लगाएर नक्कली जगल्टा हल्लाउँदै लाखे नाचिरहेछ छम्छम्… छम्छम्…

~दिव्य गिरी~ म अर्थात हामी दौडिरहेछौं सदिऔंदेखि सपनाको पछिपछि सपनाकै भारि बोकेर पिठयूँमा अफसोच ! सपनाले नै लखेटिरहेछ निरन्तर सपनाले नै डसिरहेछ युगयुगान्तर धेरैधेरै सपनाहरू राखेर आँखामा धेरैधेरै चाहनाहरू समेटेर मनभित्र सपनाकै महल निर्माणमा जुटेका म

~दिव्य गिरी~ पुरानो काम नलाग्ने चौबाटोमा फ्याँकिंदा टुक्राटुक्रा र छरपष्ट फुटेको घ्याम्पो जस्तै विभत्स यो वर्तमान ! टपरीभरि खरानीको कालो डल्ला छ्वालीको मुठो र काँचो हाँडी रातो खुर्सानी र लसुनको पोटी

~दिव्य गिरी~ मञ्चमा चहल-पहल कतै अँध्यारो अँध्यारो कतै उज्यालो उज्यालो अर्थात मधुरो प्रकाशको छायाभित्र सलबलाईरहेका मानिसहरूको आकृति नेपथ्यमा मानिसहरू चिच्च्याइरहेको मसिनो ध्वनि पूरै अन्धकार ओढेर मञ्चतिर ध्यानपूर्वक हेरिरहेका दर्शक केही शसङ्कीत तर धेरै आतङ्कीत ।

~दिव्य गिरी~ बितेका वर्षरूमा जस्तै यो वर्षपनि आँखामा झझल्को आईरहेछ घर अगिल्तिरको बगैंचामा गोदावरी फुलेको होला मखमली फुलेको होला सयपत्री फुलेको होला तिनै फूलहरूको सुगन्धले आँगन मग्मगाएको पनि होला तिनै फूलहरूको सौन्दर्यले आँगन जग्मगाएको पनि होला र, घर पूर्णतः

~दिव्य गिरी~ भोकाएका अनुहारहरू निर्निमेष हेरिरहेछन ओदानमाथिको हाँडी अलिकति परम्परा र संस्कृति अलिकति जाति, भाषा अनि भेष अलिकति क्षेत्रियता र सीमाना पनि भिजाएर सहिदका रगत र आँसुले घोलेर सबथोक यौटै हाँडीमा बसालेर खिचडी अगेनुमा जनताका भाग्यविधाताहरू अहम् र अहँकार रीस, … Continue reading →