Tag Archives: Dibya Bajracharya

~दिव्या बज्राचार्य~ अचेल सपनामा सँधैसमय देख्छु पानीबाट गाडी चलेको कपडाबाट पक्की घर बनेको डोरीको भरमा आकाशमा बाटो बनेको लाशहरुपनि सास फेरेर हिडेको देश राम्रो भएको समय

~दिव्या बज्राचार्य~ जून आज तिमी नचम्क आज मलाई अध्यारोमा नै फालिदेऊ आज मैले के के सहे तिमिलाई के थाहा आज म सबै विर्सन खोज्दैछु भोक, प्यास, कठोर काम । भन्दे भोली उडाउने सूर्यलाई म यहाँ भोली हुदिन अब आउने छैन … Continue reading →

~दिव्या बज्राचार्य~ छोरीलाई बुद्धि छैन भन्दै गाली गर्छु तर तीर्खा लाग्दा छोरीले पानी ल्याइदिन्छे थकाई लाग्दा विस्तारै खुट्टा सम्सुम्याइ दिन्छे कस्तो लाटी होला भन्छु म दुखि हुदा मलाई हसाउँन खोज्छे

~दिब्या बज्राचार्य~ तिमी पाना भरी मेरै बारेमा लेख्छौ दिन भरी मलाई नै सम्झीरहन्छौ कति राती झस्केर तिमि उठ्छौ विध्वंसकारी, विनाशकारी महाविपद् नाम दिइयो ज्यानमारा, सुखमारा प्रलयकारी भनि चिनीयो

~दिव्या बज्राचार्य~ सावनको हरियाली तिम्रो घरको फूलबारी लुकाएर लुकिन्न डाडाको त्यो बन तिम्रो फर्केको यौवन लुकाएर लुकिन्न