Tag Archives: देबेन्द्र बस्याल – Devendra Basyal

~देबेन्द्र बस्याल~ आमा म जेलमा छु मेरो मुखमा चुक्कुल ठोकिएको छ हामतमा हतकडी लगाइएको छ म अन्धकारमय कोठामा ढलेकोछु म बोल्न खोज्छु तर सक्दिन हात चलाउन खोज्छु, सक्दिन

~देबेन्द्र बस्याल~ न मलाई बुद्धिमानी नेता बन्नु छ नत मलाई भ्रष्टचारीको पगरी गुथ्नु छ केवल मलाई जीवन कटाउनु छ साथी, आजकल म रक्सी पिउँछु झुटको खेती गरेर जीवन धान्नु छैन मलाई

~देबेन्द्र बस्याल~ तिमि सुतेकै थियौ छोरी म झिसमिसेमै हिडिहालें तिम्रो कलिलो अनुहार मलाई हेरिरहेको थियो छोरी तर तिमि निदाईरहेकी थियौ मैले तिम्रा दुबै गाला सुमसुमाए र म्वाई खाएँ तिम्रो मायालाई मुटुभरी बोकेर

~देबेन्द्र बस्याल~ पहराको छोरो म पहरामै रम्न पाउँ छहराको सन्तान म छहरामै खेल्न पाउँ वन पाखामा खेलेर कन्दमुल खाएर छहरा र पहरासंग

~देबेन्द्र बस्याल~ म तरूल खन्दै छु आमा हाडीकोटको घना वनमा बाख्रा पनि हेर्दैछु आमा बौसिफूलको पाखामा तरूल त ठूलै भेटेको छु आमा तर निकै अप्ठेरो मा तरूल त मिठेहो आमा तर दुईढुङ्गाको अन्तरमा थुप्रै माटो र ढुङ्गा फालें

~देबेन्द्र बस्याल~ तिमिले पारी डांडामा बसेर पात बजाउनु काली मैले कान ठाडा पारेर सुन्ने छु तिमि फुलबुट्टे सारीमा सजिएर आउनु काली मैले तिम्रो सुन्दरता लुकेर हेर्नेछु तिम्ले बजाउने पातको भाकामा बर्ग बिभेदको गन्द आउनु पर्ने छ काली

~देवेन्द्र बस्याल~ फर्किआउ लाहुरेदाई फूलै फूलको गाउँ वास्नै बास्नाको ठाउँ झलि र मिलि थियो यो लाहुरेहरूको गाउँ घर यो लाहुरेको रे समाज यो लाहुरेकै रे तर आज किन? घरहरू रित्तै छन सारा समाज रित्तो छ कहाँ गयौं लाहुरे दाई किन … Continue reading →