Tag Archives: दाजु गुरुङ – Daju Gurung

~दाजु गुरुङ~ शहर न तिमी जस्तो छ न म जस्तो छ तिमीलाई कसरी भनूँ, शहर कस्तो छ ? बैसले उन्मुक्त कुनै षोडसी टपमा नुहाउनु बसेजस्तो छ शहर ललाटमा वर्षेको पानीका वुँदहरु उन्नत अवयहरुलाई घात गर्दै नाभिस्थलबाट जलासयमा समाहित हुँदा

~दाजु गुरुङ~ मान्छेहरु मान्छेले मान्छे वगाउने भेलहरुमा मान्छृको मानव सागरमा हराइ रहेका छन्। जिन्दगीका दौडहरु जीवनका वक्र-रेखकीय यात्राहरु रुमलिरहेछ मान्छे हराउने सागरहरुमा

~दाजु गुरुङ~ आमाको काँख लाखौमा लाख । वर्षातमा छाता घाममा छाँया आँचलको कवच

~दाजु गुरुङ~ भ्रममा परे प्रिय ! यो रातो भुण्टेहरुको जुलुसमा यतिका दिनहरु देखि हराईरहेछ्यौ कहाँ खोजौ ? कस्लाई सोधौ ? तर नौलो त होईन यो जुलुस वन्द हडताल धर्ना आगजनी तोड्ने फोड्ने सँस्कार गर्भमा सिकेर गौरान्वित नैै हौली भनेर ढुक्क … Continue reading →

~दाजु गुरुङ~ आकाशे मार्गवाट वादलका यानहरुमा तैरिदै तैरिदै आउने सागरका छालहरुमा पैदल यात्रामा वा सुपर कोच वाहानहरुमा हरेक साँझ विहान आइपुग्यो कि भनेर हेरिरहेछु , चेप–लाप–कोक* को नियमित उडानहरुमा पर्खीरहेछु , स्टार फेरी वा सेन्ट्रल फेरी **हरुमा र चहारीरहेछु स्टेशन … Continue reading →