Tag Archives: बिपना ढुङ्गाना – Bipana Dhungana

~बिपना ढुङ्गाना~ केही भिन्न बन्दै गयो उसको जीवनको यात्रा, कलिला औँला दाँतले टोक्दै हाँसिने लजालु त्यो मुस्कान देखि, यथार्थ छल्किने वास्तविकताको हाँसोसम्म। केही भिन्न बन्दै गयो

~बिपना ढुङ्गाना~ गुम्सियो यथार्थ, टुटाईदिए विश्वास, रहेनन् कोही आफ्ना, त्यसैले तोडिदिए सम्बन्ध जब प्रश्न मेरो संस्कारमा उठाइयो अनि परिवारभित्रै मलाई बदनाम ठहर्याईयो। प्रतिकार गर्न नसक्नु

~बिपना ढुङ्गाना~ कहालीलाग्दो बिगत सम्झिन्छु आफु भोकै बसी परिवारको भोक टार्न तिम्ले गरेका कयौं त्याग सम्झिन्छु हेरक बिहानीसँगै टुटेका तिम्रा स-साना इच्छा,आकङक्षा सम्झिन्छु आमा,म हरक्षण तिम्लाई नै सम्झिन्छु ।

~बिपना ढुङ्गाना~ निदाउन दिएन भोगाइले, खुशी दिएन अपेक्षाले, शान्ति दिएन अशान्त मनले, फगत! जिन्दगी रित्तिदै गयो आफ्ना रिझाउने प्रयासले। राम्रो गर्यो,औल्याउछन्

~बिपना ढुङ्गाना~ विदेशबाट घर फर्कियो छोरा, सपनाका माला उनेर फर्किएको बर्षदिन नभई मर्दियो छोरो,पासो बुनेर। “बाबुआमाको मन छोराछोरीमाथि, छोराछोरीको मन ढुङ्गामुडामाथि” आखिर सत्य भैदियो त्यो भनाई

~बिपना ढुङ्गाना~ नदेखेका ध्रुवतारा प्रति विश्वास नै किन गरोस र ऊ? आखिर, जे भोग्नु नपरोस् भनेर चाहना गर्यो त्यही भोगाई बारम्बार भोग्नु परेपछि। समयले समेत मान्छेलाई हेर्ने दृष्टिमा परिवर्तन गरी दिँदोरहेछ यहाँ,

~बिपना ढुङ्गाना~ त्यो कालो दिन तिखा शब्दहरूको प्रहारले छेडिँदै थियो उसको मन, गलत बुझाइको शिकार बन्न गए उसका ती निर्दोष सा-साना खुसी यसैकारण, आत्मविश्वास कुँडिएर फितलो बनिदियो जब उसको समय उसै सँग टाढा भईदियो ।

~बिपना ढुङ्गाना~ संघर्षको दौडमा, मानिसहरुकै समुद्र सडकमा हिँडिरहेका थुप्रै मानिस एकअर्कासँग सबै अपरिचित तिनीहरुकै एक हिस्सा थिई ऊ । सन्तुष्टिको खोजीमा हिड्दै गर्दा

~बिपना ढुङ्गाना~ आमा भन्ने गर्थिन्: छोरा मलाई धेरै नसताउनु घाम अस्ताउनु अघि नै तिमी घर आउनु, उनको कुरा सुनेको नसुनेझैँ गरी रमाएर घरबाट फुत्त निस्कन्थे म, त्यो बेला बाहिरी दुनियाँ नै रंगमञ्च जस्तो लाग्थ्यो । घडीको सुइरो,

~बिपना ढुङ्गाना~ अलि जिद्दी स्वभावकी थिएँ धेरै जिद्दी गरेँ होला, बाल्यकालको त्यो तोते बोलीले, सायद कयौं कुराहरु प्रस्ट्याउन सकिन होला, तर मैले केही नभनेपनि बुझ्थ्यौ तिमी । भर्खरभर्खर हिड्न सिक्दै गरेकी म लर्वरलर्वर गरेर पाइला भुँईमा घिसरन्थे,

~बिपना ढुङ्गाना~ वास्तविकता भन्दा अलि अलग उसको सोचाइ थियो, हो छोरी थिई ऊ, जन्मदेखि मृत्युपर्यान्त यात्रामा उसको आफ्नै संघर्ष थियो, भोगाइ थियो, पीडा थियो, त्रास थियो, आँसु थियो , तैपनि जिन्दगी बेग्लै थियो । बाबु-आमाको काखमा पुल्पुलिएर हुर्केकी ऊ, आज … Continue reading →