Tag Archives: बिमल गिरी – Bimal Giri

~बिमल गिरी~ कस्तो सम्योग जुरो आज भेटभो तिमीसँग दुई आँखाको मिलनसङै मन भयो उमङग पिडादयी नहोस् यात्रा गन्तब्यमा पुग्नलाई जिबन हाम्रो बिम्ब बनोस जुन ताराले थाहा नपाई

~विमल गिरी~ रमाइरहु,गुन्युचोली,दौरासुरुवाल भेषसङ्गै थुप्रै धर्म,संस्कृति,समाज र हाम्रो देशसङ्गै मान्छेको,जीवनको,भोगाइहरुमा आइरहने पहाड,तराइ,बस्ती र जीवनको परिवेशसङ्गै । छिनमा बोलाउ लाग्ने नाम जस्तै तिमी तिम्रै नामको ति सेतो खाम जस्तै तिमी मनले होस् बेहोसमा साँच्चै भत्रे हो भने

~बिमल गिरी~ कैयौ बिते हिउदहरु तिमी आउने आसमा कैले खोज्छु मिरमिरेमा कैले बतासमा बाझिगए भस्मेहरु बाली नलाई पाखामा तडपी रहन्छु साझ बिहान निन्द्राछैन आँखामा सुख दुःख सगै रमाउ आफ्नै स्वदेशमा

~बिमल गिरी~ दिनमा सधैं मनमा पिर रातमा सधैं आशु जलन हुन्छ भित्र भित्रै कसरी म यहाँ हासु खाटा बस्ला जस्तो छैन बेहोसिमा दुख्ने घाऊ जीबन ढल्यो मझेरिमा अधेरिछ कहाँ जाउ अचेल मलाई एकान्तमा बगिरहन्छ आशु

~बिमल गिरी~ लजाउदा कतिराम्री नबिसाई हेरिरहु  मनभरी लुकाएर अङ्गालोमा बेरिरहु   रहर लाग्दा अङ्गहरु असिमित खुशी आराधना गर्छु सधैं एकान्तमा बसी

~बिमल गिरी~ कैयौ बिते हिउदहरु तिमी आउने आसमा कैले खोज्छु मिरमिरेमा कैले बतासमा बाझिगए भस्मेहरु बाली नलाई पाखामा तडपी रहन्छु साझ बिहान निन्द्राछैन आँखामा सुख दु:ख सगै रमाउ आफ्नै स्वदेशमा

~बिमल गिरी~ आबेसमा आउनुहुन्न बिधम्सनै भए पनि एकान्तमा रुनुहुन्न आँखातरी गए पनि अनमोल छ जीबन यो मुस्कुराइदिउ बरु सुन्दर समाज निर्माण गरौ शरण परुन अरु जन्म मृत्‍यु नितान्तछ कुबेर जस्तै भएपनी

~बिमल गिरी~ च्वास्स मुटु दुख्दो रैछ आफ्नै मान्छे टाढि दिँदा मन हलुँगो भैदिन्थ्यो कि एकान्तमा बसी रुँदा बैँस बगी टाढा पुग्यो जीन्दगीको हिउँद सँगै विरक्तिन्छु सुनसानमा उदासिन यो बतास सँगै जीवन भारि हुँदो रैछ आफ्नै मान्छे टाढी दिँदा

~बिमल गिरी~ जहाँ गयो ठेस लाग्छ हेर्छु क्षितिज पारी ठगिस् मलाई कर्म भन्दै रुन्छु आँखा भरी। जिन्दगीको गोरेटोमा गर्नुपर्ने कति कति समयले कोल्टे फेर्यो नपुग्नेभो सोचेजति,

~विमल गिरी~ ओइलाए है कैयौ बसन्तहरु अभावमा छु । तिर्थस्थल हो जन्मथलोको यात्रा याद ताजै छ ।