Tag Archives: Bijay Kumar Shrestha

~बिजयकुमार श्रेष्ठ~ विद्याकी खानी तिमी सबैलाई सुबुद्धिको ज्ञान दिने सुबुद्धि दिएका थियौ तिमीले कहाँ गए विधा लिने । गुरुलाई मान्न छाडे विधा बिना नै गुरु बन्न थाले आफनो औकात हेर्नु छैन विश्व हाक्छु भन्न थाले ।

~बिजय कुमार श्रेष्ठ~ नखोज्नु है मलाई बसन्त ऋतुको हरियालीमा म त उजाड मरुभुमिमा हर्राई सकेछु नसम्झिनु है मलाई कुनै खुशियालीमा म त दुःख र आँशुको सागरमा पो डुबी सकेछु।। नखोज्नु है मलाई पूर्णिमाको जुनेली रातमा

~बिजयकुमार श्रेष्ठ~ प्रगति शिल हातहरुलाई अगाडि बढाई रहेका थियौ निडर बनेर कसलाई के थाहा थियो र अपराधिको नजर लागेको थियो भनेर कलमको रफतारमा रमाउथ्यौ भयङकर पिडालाई समेत सहेर कम्मर कसेर लागेका थियौ अपराधिलाई सजाय दिन्छु भनेर ।। आफ्ना बाचा पुरा … Continue reading →

~बिजयकुमार श्रेष्ठ~ सबैको आँखाको नानी थिए कसैलाई बिजाउनु भएन सत्य र न्यायको बारेमा कहिले पनि गलत बाटो रोज्नु भएन । डर र कायरतालाई कहिले पनि साथमा लिनु भएन आफना बत्तित्व कलाको प्रदर्शन गर्न कहि कतै झुक्नु भएन ।