Tag Archives: भूपेन्द्र काफ्ले ‘नयन’ – Bhupendra Kafle ‘Nayan’

~भूपेन्द्र काफ्ले ‘नयन’~ हरायौ कि कतै मन दुखेपछी आयौ निष्टुरी झै बनी माया टुटेपछी आयौ चिसो चिसो मौसममा न्यानो न्यानो माया वादल भित्र घाम लुकेपछी आयौ

~भूपेन्द्र काफ्ले ‘नयन’~ तिम्रो आसु पुछेर नि खुसि पार्न सकु त्यो मनको दुखहरु अन्तै सार्न सकु बरु आफु सधै भरि रोएर नि सानु आखामा आउने तिम्रो आसु बार्न सकु

~भूपेन्द्र काफ्ले ‘नयन’~ तिमीलाई सम्झेर हाँस्न सकिन प्वाल परेछ मुटु माया साँच्न सकिन तिम्रो खुसीमा म पनि हाँस्थे सधै तर तिमी डोली चढ्दा नाँच्न सकिन

~भूपेन्द्र काफ्ले ‘नयन’~ समयले छेके पनि भुमी अर्कै टेके पनि मातृभुमी एउटै भन्छन् भाग्य अलग लेखे पनि

~भूपेन्द्र काफ्ले ‘नयन’~ एक्कै रातमा यो कस्तो मोहनी लगायौ तृष्णा र थकान खै कुन्नी कता भगायौ म तिम्रो पछि पछि ऑउदै थिए तर कुन्नी मेरो मायॉबाट कसरी पो अगायौ

~भूपेन्द्र काफ्ले ‘नयन’~ तिम्रो मायामा पग्लीएछु, शहर भरेर आँए मनै बाट उम्लीएछु, रहर भरेर आँए अनेक थरी आए मनमा तृष्णा भरी भरी तिम्लाई पाउने आसमा, लहर भरेर आँए

~भूपेन्द्र काफ्ले ‘नयन’~ समय एउटा खेल रहेछ कहिले कहि पाउने तेल रहेछ थाहा हुनेले भने हुन्थ्यो यो त एउटा भेल रहेछ

~भूपेन्द्र काफ्ले ‘नयन’~ सोचे जस्तो हुन्न रैछ यो पापी जीवन गंगाजलले धुन्न रैछ यो पापी जीवन चोटै चोटले सजीएका फुलबारीका फुल झै जाल नै मात्र बुन्न रैछ यो पापी जीवन