Tag Archives: भवानी तावा – Bhawani Tawa

कविता : म हारेको यौटा उदास रात

~भवानी तावा~ म सम्झन्थेँ प्रत्येक रातहरू स्वच्छन्द हुन्छन् । ताराहरूले सुरेली खेलेर चन्द्रमाले मुसुक्क हाँसेर मसँग कल्पनामा बुर्कुसी मार्दामार्दै हाम्रो प्रत्येक रात – एउटा स्वर्णीम कल्पनाको सडकमा त्यसरी नै आउँछ होला त्यसरी नै जान्छ होला ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

अनूदित कविता : भाग्यको अन्त्य

~भवानी तावा~ अनुवादक– थाम्सुहाङ् पुष्प सु्ब्बा उहिले नै– दशकहरु र युग अगावै मेरो बैंसमा– समय परिवर्तन भइरहँदा मेरी मायालु १ एकडवको जाँडको आमन्त्रणमा भेट्न आउँथिन् । कतै संगै खान्थ्यौं कतै संगै वस्थ्यौं । समयान्तरमा बेला बखत भन्थी–

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

कविता : लुङ्वोङ्वाहरुको उत्सव

~भवानी तावा~ म ०१० सालको चस्मा लगाएर् इतिहास तेन्जिङ शेर्पा हर्दैछु सगरमाथाको उचाइमा तेन्जिङ हर्दैछन ग्रेटवाल लाखौं मजदुरहरुको उच्छ्बास परिश्रम सगरमाथा चढ्नुमा पेट र कृतिमानको सवाल थियो तर ग्रेटवाल शासकहरुको शाखको पराकाष्ठा मलाई शत्तिले निर्माण गरेको इतिहास भन्दा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment