Tag Archives: Atit Mukhiya

~अतित मुखिया~ पतिसा काढेर वर्तमान स्वप्निल भविश्य बेसाउने शिमापारीका खेतला हामी दरमायोका गोठला हामी । मतलबि चाणक्यहरु बैदेशिक रोजगारको पसल थापेर दिवास्वप्न बाँडदै

~अतित मुखिया~ धेरै देखे मैले सभ्यताको पोखरीमा पौडिरहेका असभ्य अनुहारहरु । शिष्टाचारको पासो थापेर दुरव्यवहारका लोप्पा खुवाउने, अशिष्ट भलाज्मीहरु । यसैले आजकल मनोकांक्षाका झिरहरुमा भावनाका शील उन्दै मनको भुङगरोमा सेकुवा सेक्ने गर्छु

~अतित मुखिया~ आत्मिय मित्र, तिमीमा भुसको आगो भित्र भित्रै सल्किएछ मैले तिम्रो ब्यवहारमा धुवाँ उठेको यादै गरिन । अरुसामु तिम्रै बखानगर्दै निस्फिक्री तिम्रै प्रगतिमा रमईरहे म तिम्रो सफलतामा आनन्दित भैरहे म तर त्यो आनन्दमा उल्टै

~अतित मुखिया~ पृय प्राप्ति, अतिक्रमण गरेर आफ्नै मनको मझेरी आंसुका डोबमा हांसो पहिल्याउदै खुसीको ढुकुटी खोज्ने प्रयास नगरेको त काहा हो र ? बाँधहालेर मनका विचलनहरुमा धैर्यको घाउ सुम्सुमाउदै पीडाको मूल थुन्ने कोशिश नगरेको त काहा हो र ?

~अतित मुखिया~ आउ तिम्रा दुर्गम हातहरुले छातिका पटाङ्गीमा मनको सुन्दर भवन निर्माणार्थ भावनाका शिला राखेर शिलान्यास गर म परेलीका हत्केलाले ताली वजाउला माटो मुच्छन, सकेजती आशु र पसिना निचोरुला । उद्वेगमा विरानी तिर अलिकती खुसी फुल्यो त के फुल्यो

~अतित मुखिया~ हे ! उज्वल सर्वशक्तिमान तिमी जसरी पनि आउ मुइँली, मोङ, माङ जुनसुकै रुपमा पनि तिमी आउ चाहे ताराहोपो इँगि बनेर चाहे रुमाहाङ वा पारुहाङ बनेर चाहे तागेरानिङ्वाफुमाङ बनेर तर तिमी आउ,

~अतित मुखिया~ विवेक शून्य भएर आकर्षणमा बाच्नुको अहंकार चपाउदा चपाउदै विकर्षण भएर अनुभूतीमा जबजब मृत्युबोध हुन्छ एउटा विस्मृति स्मृतिमा टांगिन पुग्छ …तमसोमा ज्वतिर्गमय … ।

~अतित मुखिया~ समय जव सृजनशील हातहरुमा अनि पौरखी पाखुरीमा सल्बलाउछ बिकाश सगरमाथा भएर अग्लन्छ ज्ञान ढुङ्गामा पनि तेल भएर पग्लन्छ । कर्तव्यबाट पलायन भएर कहिल्यै बिपरित मोडिन जान्दैन समय झिनोमसिनो निजांग्रे भएर

~अतित मुखिया~ अवमुल्यन हुदाहुदा आफ्नै व्यक्तित्व जिन्दगीको विनिमय बजारमा तिप्कोभर इज्यत सांचेको छु सम्वोधनका तिम्रा शव्दार्थमा जगेडा भएर बांचेको छु । थाहाछैन कांहानेर कसलाई कुनबेला चाहिने हो

~अतित मुखिया~ खै किन किन साथी ? कहिल्यै परेन घामको ओभानो पैतला मेरो आगनको हिलोमाटो माथी । करेसाका कोपिलाहरु परदेश फुल्न बाध्यछन अंकुरण पहेंलिएको छ केवल बनमारा झप्केका छन्

~अतित मुखिया~ सिंगो एउटा कोष बिकशित हुदै सहस्र भयो जिवाणु जिव बन्यो शरीरमा आवश्यक अंग पलाउदै गयो अनावश्यक सायद विलाउदै गयो जलचर, स्थलचर, उभयचर भै यत्रतत्र सर्वत्र छायो । सृष्टीको यो गुह्य भेद सृष्टिकर्ताले जन्तरवनाई डार्विनको गलामा झुण्डायो विकाशबादको डार्विन … Continue reading →

~अतित मुखिया~ “बडाले जे गर्‍यो काम, हुन्छ त्यो सर्वसम्मत”। गुरु सिकाउनु हुन्थ्यो मलाई नितीश्लोक कतै श्रुतिका कुरा कतै स्मृतिका कुरा कतै पुराणका कुरा कतै कुराणका कुरा अनि भन्नेगर्नु हुन्थ्यो बलियाका जे पनि हतियार लाठो होस वा अरुनै केही, जे ठान…।