Tag Archives: Ashok Parthiv Tamang

~अशोक पार्थिव तामाङ~ आज बिदाको दिन । रहरहरु बजारमा दौडिन्दै भिडभाड छिचोल्दैछ आफु अघि निस्किनुँलाई मान्छेले मान्छे धकेल्दैछ अलिकति खल्तीमा भएको पैसाहरू गोजीको बटन उफार्दैछ पोखिएर बिलाउँनुलाइ , त्यसैले म अन्तै मोडिन्छु ।। हो…………….

~अशोक पार्थिव तामाङ~ इजरायल बसाईको एउटा साँझ अटो बुसमा पसेर म “तेल अभिव” शहर हुरूरू जाँदै हुन्छु बाटो वरपरका थुप्रै लैन्डस्कैपमा केहि खेती, केहि बगरहरू पनि देखिन्छन् अलि पर केहि बगाल गधाहरू ! मरूभुमीमा यता -उती व्यग्र डुली रहेको देख्छु

~अशोक पार्थिव तामाङ~ मेरा रातहरू ! असभ्य छन् अश्लिल छन् अन्धकार छन् शुनसान छन् त्यसैले त म रात असाध्यै मन पराउँछु नि । मन पराउँनुको अर्थ जुन होइन । न्यानोको अर्थ घाम पनि होइन । मेरो मस्तिष्क यहि बेला , … Continue reading →

~अशोक पार्थिव तामाङ~ ए मान्छे भनाउँदा मान्छेहरू ! म त खाँटी पशू हो , म पशूको सवतन्त्रता बाँच्न चाहन्छु तिम्रो कंक्रिटको शहरमा मेरो लागी गोठ नबनाउ त्यो मेरो आवश्यक्ता पनि होइन तिम्रो सूनबुट्टे सपनाहरूको पछि लाग्दा थुप्रै मेरा वंसजहरू ! … Continue reading →

~अशोक पार्थिव तामाङ~ उ कुनै विन्दुबाट जन्मिएर फैलिंदै मूलबाटो , दोबाटो , गोरेटो घोडेटो , चौबाटो बन्यो रे यूग छोएर उसका छात्ती चिराचिरा पारिए रे ! पटक – पटक …………………………………। पदयात्रीहरूका जुत्ता-चप्पलका डोब युगौं छातीमा दसी टाँसेको छरे उसले ।